Categorie: Blogpost

Ik ben verweesd. En verbluft. Dat je je zó snel aan iemand kan hechten. Die je niet kent.

Diego Armando Maradona. Wat een naam! Hij klinkt groter dan de één meter vijfenzestig die Diego groot was. Je hoort in die naam ook niet uit dat hij uit een krottenwijk kwam.

De mens zonder geloof? Dat geloof je toch zelf niet? De mens heeft geloven nodig. Zelfs veel mensen die ‘niet geloven’ geloven daar heilig in.

Laatst bekende iemand aan mij dat hij een onwaarschijnlijke collectie sportschoenen heeft. Voldoende om een heel huis mee te vullen, zou je denken, waar je dan zelf niet meer bij kan.

Ik was er wat laat mee. Met ontdekken dat ik vaak wat laat ben. Met de dingen. Pas net ontdekt: een ‘opklapklavecimbel’, in het Rijksmuseum Nu ook weer. Met het ontdekken van Yuja Wang. Bovendien was dat ontdekken niet het […]

‘Van oude menschen, de dingen, die voorbijgaan’. Dat is de titel van een beroemd boek. Die titel had ook kunnen luiden: ‘Van oude mensen, de dingen, die uitkomen’.

‘Hèhè’. Dacht ik. Toen de draconische straffen voor het je niet houden aan de coronavoorschriften werden teruggedraaid.

We fietsten door Duitsland, maar we hadden het eerst nog niet door. Dat we afkoersten op een verjaardag. Die van ‘Dertig jaar Duitse eenheid’. Nou ja, eenheid… Dat viel nogal tegen, zo merkten we links en rechts.

Soms toch wel een aantrekkelijk idee, dat van de struisvogel. Zo zou je van ‘him’ eigenlijk niets meer willen zien. Het lukt alleen niet. Door alle droogte is de grond vaak te hard om je hoofd in het zand te krijgen en als het regent ben je binnen. Zoals tijdens een Zoom-bijeenkomst met de geweldige cartoonist KAL.