Zij van onderen naar boven: Veiligheidsschoenen. Korte, stevige benen. Strakke, korte broek. Lange plaknagels, roze. Donkerblauwe polo, Met gezonde welving. Daar middenin: De microfoon Van een portofoon. Erboven: Een stralende lach, Tussen: Lang, blond ‘krulwilghaar’, Dunne oorringen (Ø 7cm). Blauwgrijze […]
‘Mestreech’, zeggen ze er zelf. En ze voelen zich er verheven boven (alle) anderen. Toch? Ik vraag het de eerste die ik zie, een nog jong specimen. Hij zegt…: ‘Ja’. En hij meent het. ‘Sjengen’, dat zijn mannelijke Maastrichtenaren. Maar […]
Wachtend op de zomer… * * * * * * * *
Oekraïne (Oekraïne) Waarom dubbel? Omdat Oekraïne van Oekraïne is. Maar een zekere Vladimir P. is het daar niet mee eens. Hij is het land binnengevallen, dat wil zeggen: zijn manschappen. Daarvan hebben er volgens voorzichtige schattingen al ruim honderdduizend het […]
Mea culpa. Of overdrijf ik daarmee? Want zelf heb ik de man geen kwaad gedaan. Ik was hem al bijna vergeten, of eigenlijk helemaal. Maar nu hij dood is, ‘weet’ ik hem weer. Levendig. Dat hij Wouter heette wist ik […]
‘NSC’ rijmt op ‘Nee!’ Heel toepasselijk. De nieuwe partij die vanuit het niets op twintig zetels kwam, krijgt er volgens recente peilingen nu één of twee. Ook ’twee’ rijmt op NSC, maar die twee zijn er nog verrassend, teleurstellend veel. […]
‘De schoorsteen moet roken’, is een oude spreuk. Te oud. ‘Roetveegpieten’ moeten tegenwoordig zelfs worden geschminkt, bij gebrek aan roetrijke schoorstenen. Gelukkig. Toch zweeft er, vooral ’s winters, nog teveel roet in het rond. Door het stoken met hout. Een […]
Consternatie. Paniek. Houd de dief!! Probleem: wij weten niet hoe hij eruit ziet. Alleen degene die bestolen is weet het: een Hollander met blond haar. Oké, het lijkt soms wel alsof er in de Hollandse hoofdstad alleen nog expats en […]
Foutje. Ik vraag de hotelier of hij het erven van zijn eeuwenoude herberg ervaart als een geschenk, of als een last… – We slalommen tussen de buien door, of beter: de buien slalommen om ons heen. Met dank. Ons laatste […]
Oké, toegegeven, ik ben een ouwe taart. Ik ben uit de tijd van ‘De Grote Drie’: Kan, Hermans & Sonneveld. Wim Kan deed de politiek, Toon Hermans maakte iets uit niets en Wim Sonneveld kon goed zingen. In hun schaduw […]
