113. Referendum
Een nieuw jaar, een nieuw referendum. Fijn? Nee.
Een nieuw jaar, een nieuw referendum. Fijn? Nee.
Ik ben, definitief, door de bocht. Ik doe het niet meer, onder geen beding. In restaurants weiger ik alle vormen van ‘Spa Rood of -Blauw’.
Op de fiets van Toblach naar Calalzo.
Met de trein naar de Spaanse noordflank. Onze platte cirkel is bijna rond.
Hoe zou het er nu zijn, in het Niet-zo-Verenigd Koninkrijk? De originele Brexitdatum is voorbij en we zijn in niet-blijde-verwachting van de volgende. De laatste. Misschien.
We vinden het normaal dat je onder een bepaalde leeftijd geen stemrecht hebt. Maar als je dat recht eenmaal hebt, hoort daar dan ook niet bij ‘Te Gebruiken Tot’?
Er is de bekende stelling hoe je een Nederlander gek kan krijgen:
Van veel Turken in Nederland heb ik een hoge pet op. Als noeste werkers en als bovenburen.
Je schuift het alsmaar voor je uit. Waar moet je dit keer in hemelsnaam op stemmen?
Het is dus ‘Nee’. De Italianen stemden met ruime meerderheid tegen het nieuwste referendum. Terecht.