Nee. We hebben nooit gezegd dat we naar de Middellandse Zee zouden fietsen, alleen dat we in die richting zouden gaan. We zijn namelijk mooiweerfietsers, ik al helemaal. Begint het te spetteren, dan ga ik sputteren.
Dus we haalden het niet, want vindt maar eens genoeg mooi weer om van Nederland helemaal tot aan die blauwe plas te komen zonder grauwe plassen. Goed, af toe toe een dagje regen, akkoord. Dan blijven we gewoon dat dagje binnen. Maar toen het tobben dreigde te worden zijn we omgedraaid. Precies halverwege.
Over deze tocht valt heel wat te melden en dat zal ook wel gebeuren, maar het is wat veel. Het kan korter. Zoals door je te beperken tot, bijvoorbeeld:
Wat waren zoal de vooroordelen die, als verstekelingen, in onze fietstassen mee op pad gingen en wat bleef daarvan over?
> Heerlen is een depri-plaats.
Hield dit stand? Nee.
Het naargeestige narco-hol met de naam Station Heerlen heeft een overtuigende transformatie ondergaan. Vanaf daar leidt een feestelijke, mogelijk flatterende fietsroute je door de stad op weg naar het Limburgse heuvelland. Niets (dan positiefs) op aan te merken.
> De Vennbahn is vooral een manier om de Ardennen te ontfietsen (ontlopen op de fiets).
Hield dit stand? Nee.
Deze autovrije fietsroute over een voormalig spoortracé is een attractie op zich. Goed, het aantal onsportieve fietsers op e-bikes is relatief hoog, maar die nemen we er, sportief als we zijn, gewoon bij.
> Luxemburgers zijn saai.
Hield dit stand? Ja.
Hebben we dan voldoende Letzeluitjes ontmoet voor een oordeel met enige statistische relevantie? Nee. Maar vanuit de huizen, de tuintjes en, vooral, de kerkhoven slaat de saaite je tegemoet. Die laatste doen zelfs een nieuwe begrip ontstaan: een ‘doods kerkhof’.
> Noordoost-Frankrijk is een depri-streek.
Hield dit stand? Nee.
Het landschap verveelde ons geen moment. Zeker, het is schokkend in kleine dorpjes de lokale boulanger vervangen te zien door…
Maar we zagen ook opvallend veel splinternieuwe huisjes.
Toegegeven, we werden bij onze indruk geholpen door prachtig weer, maar toch.
> Het oude vooroordeel: Fransen zijn onaardig.
Hield dit stand? Nee.
Integendeel. In beide regio’s waar we doorheen trokken, Grand-Est en Bourgogne-Franche-Comté, stuitten we uitsluitend op ronduit aardige exemplaren. Misschien dat geldt ‘Hoe kleiner de beurs, hoe groter de harten‘?
Een Lotharinger spreekt met afschuw over het zuiden van zijn land, waar de mensen rijk zijn:
‘Daar ontvangen ze je met open armen, maar die armen blijven daarna open staan’.
Armen die je nooit omarmen.
> Het nieuwe vooroordeel: in Franse restaurants eet je meestal matig.
Hield dit stand? Ja.
De tjjden dat je blind kon varen op een simpele, maar behoorlijke Plat du Jour zijn voorbij. Al in het verslag van onze tocht naar de ‘Varenkust’ maakte ik gewag van het recordaantal hamburgers dat Fransen tegenwoordig eten, maar als je het ze live ziet doen in de lokale Burgerking schrik je er toch van.
> Fransen worden duivels zodra ze achter het stuur kruipen van een automobile.
Hield dit stand? Ja & Nee.
Opvallend veel personenauto’s hielden opvallend in alvorens ons, fietsers, te passeren. De poids lourds, daarentegen, de grote vrachtwagens, denderen op landwegen nog steeds als projectielen langs je heen.
> Franse koffie is ondrinkbaar.
Hield dit stand? Ja & Nee.
Voor consumptie geheel ongeschikte brouwsels zijn er nog steeds, maar over de hele linie is de kwaliteit vooruit gegaan. Lekkere koffie is echter in La Douce France nog even zeldzaam als op Groenland.
TERZIJDE
Ik viel, in tegenstelling tot de vorige fietstocht in Duitsland, in twee weken niet twee, maar slechts één kilo af. Vermoedelijke schuldigen: croissants en pains au chocolat.
Eigenlijk weet ik het niet: misschien is de koffie op Groenland geweldig.
In Deel IV van de Varenkust werd vermeld dat de Fransen in 2018 1,7 miljard hamburgers aten.
I.z. Z.H. B. zie ook Boeddhaccessoire.