324. M & M
Ik ben een Montessori-kind. Vandaar, denk ik, dat ik zakelijk nooit heb willen deugen. Niet dat het onmogelijk is met een Montessorischoling rijk te worden, maar we waren toch meer aan het flierefluiten dan aan het rekenen.
Ik ben een Montessori-kind. Vandaar, denk ik, dat ik zakelijk nooit heb willen deugen. Niet dat het onmogelijk is met een Montessorischoling rijk te worden, maar we waren toch meer aan het flierefluiten dan aan het rekenen.
Pieter de Hooch is de schilder van de doorkijkjes. Je zou bijna zeggen ’the poor man’s Vermeer’, totdat je die De Hooch van koningin Elizabeth ziet hangen, daar in Museum Prinsenhof te Delft.
Stereotypen mogen niet. Omdat het ‘maar’ stereotypen zijn. Toch ben ik zelf nogal stereotypig ingesteld.
‘Een kamer’ kan van alles zijn, maar ‘De Kamer’ is de Tweede Kamer. Dat weet iedereen.
Laatst bezocht ik een tentoonstelling over Suriname. En al spoedig struikelde ik over dat nieuwe woord. In mijn Van Dale staat het nog niet, maar hier stond het overal:
Ooit keken we met ons allen naar één televisiezender.
Welkom thuis! Na terugkeer van vakantie.
Wij Nederlanders willen het vaak niet weten – ik ook niet – , maar alleen door je kleding kan je al bij de start beginnen met een voorsprong of een achterstand. Bij ons vooral dat laatste.
Laatst deed ik mee aan een enquête voor een goed doel. Halverwege verscheen er een foto waaraan het grootste deel ontbrak. Het bleek Deel 1 van een prijsvraag waar je honderd euro mee kon winnen.
Het bakje stond bol.