Meer dan genoeg tijd nog. Om te bedenken waar ik op moet stemmen. In november is het pas! En toch zweef ik nu al onrustig.
Het was wel handig vroeger, toen ik gewoon altijd op dezelfde partij stemde. Toen mensen nog partijen steunden ‘voor het leven’.
(Italië, detail)
Hoewel, eigenlijk zweef, zwerf ik er al lang op los. Jammer dat ik geen lijstje heb bijgehouden, maar ik heb al heel wat bolletjes rood gemaakt bij verschillende partijen. Met zo’n te vet potlood. Alsof ze eigenlijk niet willen dat je zo’n bolletje rood krijgt. Of is dat tegen het jatten?
Echt bevredigend stemt het in elk geval niet, met dat vette ding, vooral niet als je stemt met overtuiging. Maar in mijn geval is dat moeizame ‘bolletje vullen’ wel toepasselijk. Steeds radelozer kijk ik in het rond, op zoek naar een partij om van te houden.
Ook deze site geeft er blijk van dat mijn twijfel niet van vandaag op gisteren is. Sterker, ik ontdek zelfs net een eerdere blogpost met dezelfde titel! Dit is dus Nr.2.
Even dacht ik het probleem dit keer te kunnen ontlopen. Kort na de kabinetscrisis was mijn eerste reactie: ‘Ik ga het gewoon een keer doen, stemmen op de Christenunie! (Heb ik dat trouwens niet al een keer eerder gedaan?) Ik wilde ze belonen voor hun rechte ruggen, hun rechtschapenheid.
Maar ja, dan ga ik weer twijfelen. Alleen al door de naam. Een unie van christenen, kan ik daar wel op stemmen? Zelf ben ik er geen en, net zo, zal het me nooit lukken te stemmen op zoiets als de Partij voor de Dieren. Een dier ben ik ook niet.
Of moet ik me niet blindstaren op partijnamen en me alleen concentreren op wat ze feitelijk doen? En als blijkt dat ze (vrijwel) precies doen wat ik wil, dat ik dan zelfs kan stemmen op een partij voor christelijke dieren?
Laatstelijk stemde ik op Volt. Maar heb ik sindsdien wel goed gevolgd wat Volt in feite deed? Eigenlijk niet. Ze hadden een kinderziekte, dat weet ik wel, maar dat valt te vergeven. Erger, al hoorde ik dat via via, zou zijn dat ze zich te specifiek richten op de jongere medemens. Subsoort: de VanMoof-mens? Althans, tot voor kort.
In elk geval hoort een partij er in principe te zijn voor iedereen, zich niet te concentreren op een bepaalde groep. Daarom is ook een partij als 50+ mij te min.
Bij gebrek aan blinde liefde kan je aan afstrepen doen. Daarbij kan je partijen die duidelijk onder de streep opereren in één klap overslaan. Dat schiet op. Van de overige kan je kijken in hoeverre hun zonden doodzonden zijn en of de ‘gezichten’ van die partijen je bevallen.
Veel blijft er dan niet over, maar soms moet je als kiezer, net als in de politiek zelf, bij het kiezen aan compromissen doen. ‘Vuile handen maken’, bijvoorbeeld door met dat vette potlood je stem te geven aan een partij die weliswaar ook doodzonden wil begaan, maar waarvan je weet/aanneemt dat die zonden het niet zullen halen. Fijngeknepen, of verpieterd, door tegenkrachten.
En dan, opeens, terwijl ik van alles probeer om te komen tot een verantwoorde keuze, komt hij gewoon uit de lucht vallen: Frans Timmermans. Met een (stevige) plof. Als een bebaarde deus ex machina. Uit Heerlen.
Maar is het wel verantwoord om op een partij te stemmen vooral vanwege één man? Verantwoord of niet, ik ga het doen.
Frans for President!
Nou ja, premier dan.
Eerder op de site: Stem wijzer (The Original)
TERZIJDE
– Of het neerdalen vanuit Brussel te midden van Haagse enkelbijters onze baardFrans gaat bevallen, is nog maar de vraag.
– Holland Bedreigland
Maakt de tijd rijp voor afschaffing van het erfelijk koningschap.
Kan Frans toch nog…
– Net geleerd, uit Van Dale:
goede christen / synoniem: christuspeer.
(Kende wel: goeie peer)