FilmTips
The Death of Stalin
Ben ik de sterren vergeten? Nee. Deze film krijgt er geen, van mij. Eerder dus een AntiTip, althans voor gelijkgestemden.
Alleen mensen die nog (of weer) langspeelplaten draaien, kennen het verschijnsel: je zet de naald op het begin van de plaat, maar die blijft daar hangen. Hij wil niet in de juiste groef komen. Soms komt het nog goed, maar anders weet je al gauw: ‘Dit gaat niet meer lukken’.
Met deze film was het idem dito. Al ben ik dan een echte Monty Python-fan, het werkte niet. Stalin omzetten in lol, nee. Net zoals bij La vita è bella, dat hetzelfde probeerde met WOII, wordt het al heel snel onverteerbaar. Bij beide succesfilms zit er niets anders op: wegwezen.
Zoiets doe ik zelden. Zeker, zoals bij Stalin, als je er mensen voor moet storen en met gebogen rug onder het filmdoek door de aftocht blaast. Maar blijven was geen optie. Het heeft ook iets heel vervreemdends, in een zaal te zitten met mensen die lachen om dingen die jezelf niet om te lachen vindt.
Pfff, we waren weer buiten en het voelde alsof we uit de goelag waren ontsnapt.
We (2x, samenwonend) voelden namelijk hetzelfde. Toeval?
*
*
2001: A Space Odyssey *****
Nauwelijks nog een tip te noemen, ten tijde van de vijftigste verjaardag van deze beroemde film. Voor de gelegenheid opnieuw uitgebracht, opgepoetst en wel.
Toch zag ik ‘m nu pas voor het eerst. En ik zat paf. Ondanks, en dankzij, die mijlpaal van een halve eeuw.
Wél een echte tip: neem stoelen midden op de eerste rij.
*
Phantom Thread ****
Ongelofelijk dat de hoofdrolspeler dezelfde is als die van ‘In the Name of The Father’.
*
Wat kan zwart-wit toch prachtig mooi zijn, vooral in
November ****
Daarnaast alleen al interessant om eens Ests te horen.
*
Tot slot, ook zwart-wit, maar los daarvan speciaal aanbevolen:
Homecoming (1945) *****
*
