ReisTip
Nr. 3
CORONATA HAUS
Roncegno (Trentino-Alto Adige)
Op deze Bed & Breakfast leken drie dingen tegen: één op voorhand en twee van dichtbij. Van die drie hield er maar eentje stand. En die ene alleen maar voor een bepaald soort reizigers.
Wij kwamen er namelijk op de fiets. En na een dag fietsen werd je niet bepaald vrolijk van het zicht op dit onderdak. Althans, van het zicht op een colletje van de buitencategorie tussen ons en onze welverdiende rust. Dus puften we ons een weg naar boven, onze fietsen duwend in de richting van een bulderend gelach. Dat gebulder kwam van Bruno, die ons gezwoeg al van verre in de gaten had.
Bruno = ruwe bolster, blanke pit. Als stoffenhandelaar in ruste heeft hij het huis op de heuvel omgeturnd tot een kraakheldere B&B die moeilijk beter kan. Maar zodra je er eenmaal bent, als fietser, realiseer je je het derde bezwaar: dat aan B&B, de D van Dinner ontbreekt. Geen nood, want als je in nood bent kookt Bruno toch. Met operamuziek op de achtergrond. En gaandeweg krijgt die grote bonk iets roerends. Sterker, je gaat je schamen voor het bewaar dat je al op voorhand had.
Dat bezwaar zat ‘m in die naam: Corona Haus. Er gaat iets irriterends uit van het mengen van talen. Zo strijk ik duizend keer liever neer in Pannekoekenhuis ‘Het Karrewiel’ (zonder tussen-n) dan bij Eeterie ‘La Paloma’.
Goed, achter het begrip B&B schuilt ook een vreemde taal, maar toch. Er zijn grenzen. Qua taal heeft het Italiaans geen enkele hulp nodig om verleidelijk te zijn, maar tegenwoordig is het modieus het eigene aan te vullen met iets ‘vreemds’. Liefst iets in het Engels. In de hotelbranche staat daarbij op Nr.1: Resort. Wat vind ik al googlend binnen één seconde? Het Parco San Marco Lifestyle Beach Resort. Terwijl je er vrijwel zeker vergif op in kan nemen dat daar de stembanden alleen al stranden op ‘Resort’.
En Coronata Haus? Dat kan, bij nader inzien, nauwelijks beter. Net als sommige mensen voor hun gevoel geboren zijn in het verkeerde lichaam, zo voelt Bruno zich geboren in het verkeerde land. Hij is een slachtoffer van de geschiedenis. Zoals bekend heeft de geschiedenis namelijk een onhebbelijke eigenschap: grenzen trekken. Vaak opnieuw, wanneer er iets belangrijks is geschied. Zo werd Bruno’s grootvader geboren in Oostenrijk-Hongarije, direct achter het Haus. In de Eerste Wereldoorlog verloor hij er het leven. Bruno’s moeder verdween naar een vluchtelingenkamp in het huidige Bosnië en bij haar terugkeer bleek de grens verlegd. Zo kwam Bruno zelf ‘verkeerd’ ter wereld. ‘En Duits spreek ik ook al niet’, bromt hij vanonder een portret van de voormalige Oostenrijkse Kaiser,’ de schuld van Mussolini’. (Il Duce schreef het uitsluitende gebruik van Italiaans aan alle Italianen dwingend voor).
Bruno’s vrouw, daarentegen, heeft van de geschiedenis geen last. Ze komt uit het volgende dorp, één geweerschot verderop, dat al Italiaans was.
Kortom, Coronata Haus? De geschiedenis in een notendop. En bij het afscheid buldert Bruno weer. Uitbarstend in een aria.
*
*
Extra Tip:
Bruno’s broer is de drijvende kracht achter ‘Arte Sella’.
Landschapskunst met een grote L.
*
© Joost Overhoff