Als je een deel van jezelf af wilt staan aan een ander, dan ben je een goed mens. Helemáál als je op dat moment zelf nog leeft.
Probleem is de vraag wie die ander is… Zolang jezelf nog leeft heb je daar meestal weet van. Zo niet, dan ben je een nóg beter mens.
Zo’n mens ben ik niet. Sterker, ik wil ook bij dood geen stuk van mijzelf afstaan als daarbij het risico bestaat dat het terechtkomt in een antipathiek type.
‘Hierbij geven wij kennis…’
Donatie Varia
Na je dood automatisch donor zijn als je niet het tegendeel hebt vastgelegd?
Is dat oké?
Nee.
Hoor je wel te laten registreren wat inzake orgaandonatie je keuzes zijn?
Ja.
Moet je daarbij kunnen aangegeven wie er eventueel wél voor het ontvangen van organen in aanmerking komen als je geen algemene toestemming geeft?
Ja.
En dan…
Het Punt dat in de discussie over dit vraagstuk nog lijkt te ontbreken:
Niets willen geven aan anderen = Niets kunnen krijgen van anderen.
Is dat redelijk?
Absoluut.
