Categorie: Blogpost

Je hebt van die echt goeie woorden, zoals ‘blubber’. Woorden die eruit zien en die klinken zoals ze zijn.

Kan het toeval zijn? Ik ben eindelijk aan een boek begonnen dat me al jaren lag aan te staren. Titel: Het Italiaans Fascisme. Dat van de vorige eeuw wel te verstaan, toen het fascisme aldaar ontstond.

Zoenen, hoe doe je dat? Binnen één week werd ik twee keer gewezen op deze belangwekkende vraag.

Ik ben een voetbalfan. Altijd geweest. De eerste sportclub waar ik op zat, als kind, was een voetbalclub.

Groot is-ie niet, maar iets pitbullerigs heeft-ie wel, die buikige baas. Hij heeft een stalletje op een Amsterdamse A-lokatie. Qua toeristen.

Lang, heel lang geleden, bevond ik mij in de woestijn van Xinjiang, in het noordwesten van China. Ik trof er een archeologisch team. Onder hen was een schilder-tekenaar die ook de lokale bevolking portretteerde. Waarom? Ik dacht louter als cultureel project.

Wijsheid is saai. Van ‘groots en meeslepend’ wil wijsheid niets weten. Wijs rijmt niet voor niets op grijs. Nee, ‘Langs lijnen van geleidelijkheid’, dáár houdt wijsheid wel van. Neem afvallen.

De laatste dagen fietsten we door het Hollandse land en ‘de wereld’ lag er even welvarend, zonnig als onbezorgd bij. Bedrieglijk, wellicht?