Categorie: Blogpost

Ik ben een Montessori-kind. Vandaar, denk ik, dat ik zakelijk nooit heb willen deugen. Niet dat het onmogelijk is met een Montessorischoling rijk te worden, maar we waren toch meer aan het flierefluiten dan aan het rekenen.

Pieter de Hooch is de schilder van de doorkijkjes. Je zou bijna zeggen ’the poor man’s Vermeer’, totdat je die De Hooch van koningin Elizabeth ziet hangen, daar in Museum Prinsenhof te Delft.

Ik moet het even opnemen voor Robert Oey. Ik ken hem niet, maar toch.

Stereotypen mogen niet. Omdat het ‘maar’ stereotypen zijn. Toch ben ik zelf nogal stereotypig ingesteld.

‘Een kamer’ kan van alles zijn, maar ‘De Kamer’ is de Tweede Kamer. Dat weet iedereen.

Ik ben zowel achterlijk als voorlijk. Op ruim twee derde van mijn ‘looptijd’ heb ik nog steeds geen auto, geen huis en geen kinderen. Een smartphone? Ook die niet.