392. Trauerfeier
Onlangs beleefde ik een debuut. Ik was voor het eerst bij een ‘oosterburenuitvaart’, een begrafenis in Duitsland.
Onlangs beleefde ik een debuut. Ik was voor het eerst bij een ‘oosterburenuitvaart’, een begrafenis in Duitsland.
Of is het Sofie? Ze kwam naast me zitten, in de trein.
‘Misstanden in de triatlon’, ronkten de koppen.
De Fransen hebben het er maar moeilijk mee…
Ik beken het gewoon. Ik heb gezondigd.
‘De Fiets’, die Amsterdam moest redden van ‘De Auto’, is inmiddels zelf het probleem.
Ik ben, definitief, door de bocht. Ik doe het niet meer, onder geen beding. In restaurants weiger ik alle vormen van ‘Spa Rood of -Blauw’.
Nee. We hebben nooit gezegd dat we naar de Middellandse Zee zouden fietsen, alleen dat we in die richting zouden gaan.
Zo heet hij niet echt. Ik noem ‘m maar even zo, voor de gelegenheid.
Je hebt van die anekdotes die erom vragen. Om op schrift te worden gesteld.