ReisTips
32
Gougane Barra Hotel
West Cork, Ierland
Hoe kom je er?
Bij het meertje staat een eenzame fietser. Zo een van de lange afstand. Je herkent ze al van verre, vooral door de fietstassen. Ortlieb = voor doortrappers.
We racen naar buiten om hem te ondervragen. Tussen de buien door. Over hoe het fietsen is in het Ierse land. Daar broeden we op.
Buiten blijkt de fietser verdwenen, maar we vinden hem terug. Hij zit in het kapelletje iets verderop. Het is een plek waar veel Ieren naartoe trekken voor het maken van hun bruidsreportage.
De eenzame fietser heeft zijn helm eerbiedig afgedaan en plaatsgenomen in een van de banken in de kapel. Even later komt hij weer naar buiten en kunnen wij toeslaan. De fietser blijkt een Amerikaan. En hoe kwam hij hier? Gewoon doortrappen. Vanuit… Armenië. Ons hotel laat hij aan zich voorbijgaan. Hij kampeert altijd. Wild. Voor mensen is hij daarbij niet bang geweest. Voor beren wel.
Maar die zijn hier niet. Ook wolven komen in Ierland niet ver.
Gougane Barra is een vallei in de Ierse middle of nowhere. Je kan er dus komen op de fiets, of na een eindje rijden in de auto. Als het je gelukt is dat zonder kleerscheuren te doen. De wegen zijn er smal, de heggen breed en zoals bekend rijden de Ieren aan de verkeerde kant van de weg.
Toch lukt het helaas zowaar zelfs touringcars tot hier te komen. Ze ontsieren het hotel met het soort toeristen dat milieuvijandig vakantie viert. Cruisegangers zijn het, van wie de contouren scherp contrasteren met de grootste troef van het hotel: de baas.
Neil Lucey heeft hetzelfde silhouet als Basil Fawlty, uit de TV-serie Fawlty Towers, maar faulty is-ie niet. Hij werkt zich zes slagen in de rondte en ziet daarbij kans een echte Ier te blijven, even sympathiek als geestig.
De cruisepassagiers blijven gelukkig maar kort. Overnachten doen ze in hun mariene torenflat.
Ook Neils hotel ziet er op het eerste gezicht niet hartveroverend uit. Het veroveren van de harten gebeurt binnen. Het is een echt familiehotel, nu al sinds zes generaties. Neils vrouw Katy bestiert de keuken en hun dochter werkt in de bediening. De inrichting is oubollig gezellig. De trappen kraken dwars door het hoogpolige tapijt, maar dat maakt allemaal niets uit. Je zit er in een warm bad.
*
*
P.S.
Dat warme bad kost wel wat, maar heel Ierland komt ons tegenwoordig prijzig voor. Hoe anders was dat toen ik hier zelf fietste, zo’n veertig jaar geleden.
Toen was er ook minder verkeer. Hoe is het nu, qua veiligheid?
De fietsende Amerikaan vindt het wel meevallen. In Ierland heeft zijn hart nog maar één keer stilgestaan. Gelukkig tegelijk met zijn fiets en die melkwagen.
Hm. We hebben nu zelf met de auto gereden en van daaruit zag het er voor fietsers niet rustgevend uit. Maar misschien komt het op de juiste routekeuze aan.
Daarvoor kan je eventueel te rade gaan bij de onvolprezen Paul Benjaminse. Kijk hier.
Deze ReisTip is annex aan de blogpost
TERZIJDE
De ‘gane’ van Gougane, spreek je uit als het Engelse gone.