Diversen
– Het was wereldnieuws: Frankrijk gaat, met Europese subsidie, overschotten aan wijn ‘vernietigen’. Nou ja, omwerken tot andere producten waarvan het heel onverstandig zou zijn als je die zou drinken.
Hoe schokkend is dat? Dat er dingen gemaakt worden die vervolgens niet (zo) gebruikt worden is natuurlijk onzindelijk. Maar de wijnconsumptie neemt af. Daar is op zich niets mis mee als het zou betekenen dat mensen kwantiteit inruilen voor kwaliteit. Ik vermoed, echter, dat een groot deel van de afhakers mensen zijn die ‘aan de wijn waren gegaan’ alleen omdat dat een tijd hip was, en inmiddels zijn overgestapt op de volgende hypes.
Daarnaast is er al een tijd een langzamer fenomeen aan de gang: ‘overstappers’ in wijnproducerende landen. Veel mensen daar dronken lang wijn uit traditie, een gewoonte die weer deels voortkwam uit het feit dat wijn een relatief hygiënische drank was tussen dysenterieopwekkende alternatieven. Steeds meer van die mensen gaan over op relatief nieuwe veilige drankjes, zoals Cola & Co.
Bij het overschotfenomeen speelt bovendien de zogeheten ‘varkenscyclus’ een rol: er is veel vraag naar iets, de prijzen lopen op en dat trekt een toenemende productie aan die de vraag gaat overstijgen. Daarop zakken de prijzen in, waarna de productie weer afneemt.
Aan die productie zit echter een remweg, zeker bij zoiets als het maken van wijn. Tel daarbij op een inzakkende vraag en je hebt het ideale recept voor wijnmakers om aan de drank te gaan.
Voilà.
– Een ander probleem wortelt in het klimaat. Voor sommige druivensoorten lijkt in diverse gebieden de rek eruit. Daar wordt het steeds meer een tour de force om acceptabele wijnen te maken ‘zoals vroeger’ en soms lukt dat al niet meer. Een tijd dacht ik nog ‘Mijn tijd zal het wel duren’, maar nee. De toekomst is er al.
– Veel mensen worden bij het onderwerp ‘wijn’ bevangen door romantiek. En zijn daardoor bevattelijk voor van alles. Daaronder: ‘gezellige lariekoek’. Zoals:
Ehm, ‘Familierecept’? Bij wijn?! Dat klinkt even knus als angstaanjagend.
Wijn is een product dat zich bij uitstek leent voor het produceren ervan in grote hoeveelheden. Net zoals erwtensoep. Weinig wijn maken, en weinig erwtensoep, is een kwestie van tobben, afgezet tegen het aantal liters. Maar terwijl er bij huisgemaakte erwtensoep nog wel een redelijke kans is op een superieur resultaat, is de kans dat kleine wijnboeren betere wijn kunnen maken dan grote… heel klein.
Het recept om goede wijn te maken is zeker geen familieding.
Men neme
– goede druiven.
– knowhow.
– goede spullen.
Dat een kleine wijnboer dit tot een drinkbaar einde kan brengen is niet onmogelijk, maar alleen als hij genoeg geld heeft.
Een Florentijnse graaf legde mij eens uit hoe je aan wijnbouw een klein fortuin kan overhouden: ‘Door met een groot fortuin te beginnen’.
Ik ontmoette ooit ook een schoenenproducent die een zelfgeschreven boek had uitgegeven, in leer gebonden. Oplage: 1. Hij ging er daarbij vanuit dat verder niemand zijn boek zou willen lezen.
Kleine wijnboeren hebben daarentegen soms ook succes bij derden. Door de toverkracht van wijn. Die laat consumenten in hun hang naar romantiek de ‘uitgesproken smaak’ van ‘met liefde gemaakte’ wijn met de mantel der liefde bedekken.
Smaak is complex. Zelf heb ik vaak meegeholpen met de oogst bij kleine wijnproducenten, ook in familieverband. In de regel zijn die heel trots op de eigen ‘originele wijn’, waarbij wat de smaakpapillen aan schokkends waarnemen in de hoofden wordt aangelengd met concepten als ‘natuurlijk’, ‘eigen’, ‘klein’, ‘echt’ en als door een wonder tot de conclusie komen dat wat in het glas zit ook lekker is. In één moeite door neerkijkend op de ‘chemiewijn’ van grote producenten.
Maar behalve ‘chemie tussen mensen’ is zo ongeveer alles chemie. Ook ‘biologische wijn’ en ‘natuurwijn’. De chemie van wijn begrijpen en beheersen is een kunst die je in de praktijk eerder aantreft bij grote producenten dan bij kleine.
Die chemie niet begrijpen of niet willen beheersen leidt vaak tot een maso-drank, voor de maso-mens.
TERZIJDE
De eerste terminale slachtoffers van de opwarming zijn witte wijnen, zoals Riesling. Althans, in de gebieden die tot voor kort voor dat soort wijnen ideaal waren.
En wat is goede wijn lekker!
Nog steeds.