La Cantaride – De Spaanse vlieg
We keken verbijsterd toe, terwijl de plaag zich verspreidde. Waar ze vandaan kwamen, geen idee. We hadden ze nooit eerder gezien. Als om het goed te maken waren ze maar meteen met z’n allen gekomen, zo leek het wel. Een langwerpig soort kevers, glanzend groen. Met brons.
Ze stortten zich op de olijfboom. Precies op die ene waar wij onder zaten.
Hopelijk wilden de nieuwkomers zo goed zijn om het bij die ene boom te laten, want ze gingen tekeer als gekken. In recordtijd vraten ze zich door de dikke bladeren heen. Zó druk hadden ze het ermee dat ze zelfs aan multitasking deden: paren en eten tegelijk.
Zelf deed ik maar één ding: ik fronste. Maar als lid van een ‘hogere’ diersoort mocht ik dan vinden dat sommige dingen ongedeelde aandacht verdienen, heel wat mensen geven toe zelfs tijdens de liefdesdaad nog hun smartphone te checken.
Wat waren het voor beesten? Het bleken canthariden, beter bekend als ‘Spaanse vliegen’.
Maar we waren in Italië en vliegen waren het al helemaal niet. Zeker was wel dat we het er Spaans benauwd van kregen. Terwijl die dingen onze schaduw naar binnen schrokten.
Trouwens, Spaanse vlieg, is dat niet een soort Viagra-avant-la-lettre? Inderdaad. Als zodanig is het al sinds de oudheid bekend. Fascinerend, want wie komt er nu op het idee om van zo’n kever een kopje thee te trekken? (Als hij wil, trekt een cantharide trouwens zelf blaren op je huid).
Zoals de oude spreuk luidt zit het gif ‘m in de dosis. En bij de cantharide luistert dat heel nauw. Sterker, de stof cantharidine schijnt zelfs een geliefd ingrediënt te zijn geweest voor in de gifbeker, waarmee men vroeger ‘verplicht vrijwillig’ afscheid van het leven nam.
In kleinere hoeveelheid kan cantharidine tot priapisme leiden. Kortom, de Viagra volante is bloedlink.
Daar gingen ze weer, even plotseling als ze waren gekomen. De olijfboom bleef verfomfaaid achter. Hij leefde nog, maar wat een schrik.
*
Voor priapisme, zie ook ©log 91.Raketsla.
*
© Joost Overhoff