La Cornacchia grigia – De Bonte Kraai
In talloze talen hebben ze er moeite mee. Hoe moet je die rare kraai nou noemen? Zelf maken wij het wel het bontst, want de bonte kraai is helemaal niet bont. Goed, je hebt ook zwartbonte koeien, maar bij een ‘bonte kraai’ verwacht je toch een bont spektakel. Net als bij de bonte specht. Maar nee.
Ook de Duitsers zien het niet scherp. Hoewel, ‘nevelkraai’ heeft wel iets. Alsof-ie half verscholen gaat in de mist. Engelsen zien er een kraai in ‘met een kap op’. Heeft iets sinisters. Alsof het een beul is, of een boef met een bivakmuts.
De Italianen bakken er met hun ‘grijze kraai’ bijna even weinig van als wij. Dat is vreemd, juist in het land van Ovidius. Want la cornacchia grigia ziet er toch uit alsof er tijdens een metamorfose iets is misgegaan. Van zwart naar grijs, of was het andersom?
Foutje
Zelf zit hij er niet mee, daar boven in de pijnboom. Het zal hem een zorg zijn. Bont of niet, mét of zonder nevel, hij is toch de sterkste van de buurt. Misschien is de buizerd hem wel de baas, maar die komt alleen af en toe.
Ondertussen gaan ze maar door met het voeren van hun jong, dat een authentiek Italiaanse indruk maakt. Hij lijkt al tijden groot genoeg om zijn vleugels uit te slaan, maar hij doet het niet. Af en toe een finta, een schijnbeweging, terwijl hij maar blijft plakken in dat riante nest. Niets beters dan dat la mamma je het eten gewoon komt brengen. Vandaag op het menu: eksterei.
