Dat kan zijn voordelen hebben, maar soms is het té. Soms ook minder soms.
Daarin verschillen wij, zoals bekend, met meerdere buitenlanden. In Nederland gaat de dokter je gewoon vertellen wat je hebt. En hoelang je nog hebt. En als die tijd voorbij is dan zijn de media er als de kippen bij, als je nieuwswaardig bent, om erbij te vermelden wat je de das heeft omgedaan. Geen ziekte is te onprettig om niet te vermelden. Geen ziektelocatie te precies.
Even expliciet zijn wij bij onze beeldverslagen op tv. Gaat het over de tandarts, dan wordt ons standaard een vrije blik gegund in de meer of minder bruine krochten van iemand met wijd opengesperde kaken. Sterker, die blik wordt ons opgedrongen. En dat terwijl ik zelfs de aanblik van een tandenpoetsende (andere) homo sapiens niet hoef te zien. Maar ook dat spektakel is bij een tandenthema vrijwel altijd schuimend inclusief.
Borstkanker? Dan wel een beetje discretie misschien? Nee. Dan worden we getrakteerd op geplette mamma’s, mét en zonder röntgenbeeld.
Enzovoorts.
Het nieuwste is de coronatest. Daarbij mogen we, samen met de wattenstaafjes, gezellig mee naar binnen tot achterin de neus en zo mogelijk nog voorbij de huig.
Op mijn laptop zit een adblocker. Kan ik ook een huigblocker krijgen?
TERZIJDE
Coronagevolg
Moet na de eerste golf veel medisch personeel niet eerst minstens een maand met vakantie?
(Voor ze verder kunnen met het ‘gewone’ werk).