– Bij de gate op Schiphol vertelt de tiptop grondstewardess dat ze vluchten naar Ierland en Groot-Brittannië het liefste doet.
(Het minst graag doet ze Italiaanse bestemmingen, omdat de meeste Italianen alleen hun eigen taal machtig zijn).
– Op het vliegveld van Dublin word je verwelkomd met Gaelic, de Keltische oertaal die overal steevast opduikt bóven de Engelse vertaling. We vragen twee oerechte Ieren of ze er iets van willen voorlezen. Ze kunnen het niet.
– Ook jongeren, die Gaelic op school hebben gekregen, bakken er weinig van.
‘Je hebt er niks aan’, zegt een vrolijke jonge man met een al even vrolijke rode baard.
‘Maar je hebt het toch op school gehad?’
‘Ja, net als Duits, en ook dat spreek ik niet’.
– In Dublin blijkt de receptioniste van ons hotel een Italiaanse. Vóór Ierland werkte ze in Londen en daardoor meent ze te weten: ‘De Ieren worden een beetje gezien als de Napolitanen van het Verenigd Koninkrijk’.
Het lijkt ons beter de Ieren van deze stelling niet in kennis te stellen.
– Ook het meisje dat de lunch serveert is Made in Italy. Zij toont ons een truc om met de koffiemachine van de hopeloze Ierse koffie toch nog iets te maken. Hij werkt verbluffend goed.
– Wat vinden de Ieren van de Brexit? Hoewel nogal wat bedrijven van Londen gaan verhuizen naar Dublin en Cork, voelt een Dubliner zakenman zich ‘angstig’. Zijn Corkse collega gelooft niet dat de Brexit er echt gaat komen. Een ander denkt dat de Engelsen zich na een paar jaar met hangende pootjes weer zullen melden bij de Brusselse poort.
Oliedom vinden ze het allemaal.
Cork (detail)
Krijgt Ierland door de Brexit extra vaart?
Of komen ze juist in de knel?
Cork (detail)
– Het dreigende Brexit-probleem van de landsgrens met Noord-Ierland wordt wel gezien, maar wakker liggen ze er (nog) niet van.
– Van de vroegere anti-Engelse gevoelens is vrijwel niets meer te merken. Bij de jeugd al helemaal niet.
– Begin augustus zijn er in het jaar 2018 in Ierland al bijna vijftig mensen verdronken. Zeker, aan diepe wateren is er in Ierland geen gebrek, maar het komt mij voor als veel. (Nederland 2016: 86). Bij een derde van het aantal Ierse verdrinkingsgevallen in 2018 was alcohol in het spel.
– We vertellen een stel Dubliners een Italiaanse anekdote die we kennen uit de eerste hand: over hoe verbluft ze waren bij dat Toscaanse hotel, toen zeventig Ierse bruiloftsgasten in twee dagen dertienhonderd flessen bier dronken. Plus champagne, whisky…
De Dubliners reageren erop met iets van: ‘Wat een tam/saai partijtje was dat’.
– Toch is 0.0-bier ook in Ierland bezig aan een opmars.
– Een ober in Cork, waar een Heinekenbrouwerij staat, blijkt te denken dat Heineken een Iers merk is.
– Ik heb nergens langs de Amsterdamse grachten een reddingsboei voor ogen. In Cork zie je ze overal. Niet dat je in de Amsterdamse grachten vanzelf blijft drijven. Wellicht heeft het ophangen van die dingen in Amsterdam geen zin, gezien het aantal lollige types. In Cork kennen ze die ook, maar ze gaan ervan uit dat hún lollige types kunnen lezen.
– Passen die Ierse reddingsboeien wel? Naar schatting zal in 2025 een vijfde van de wereldbevolking obees zijn. In Ierland ruim een derde. De Wereldgezondheidsorganisatie voorspelt dat in 2030 Ierland het meest ‘obese land’ ter wereld zal zijn. Rondkijkend denk je: ‘Ze liggen op schema’.
– Kan dat komen omdat het volk vroeger honger leed? Dat er een overerfde gewooonte bestaat zoveel mogelijk te eten zolang het kan? Is er een overefficiënt metabolisme ontstaan dat genetisch overdraagbaar is? In hoeverre komt De Ierse Dikte niet door eten, maar door drinken?
– Wereldwijd is het percentage roodharigen 1-2%. In Ierland: 10%.
