Vele jaren was Italië in de greep van ‘Het Monster van Florence’. Maar was het één monster of waren het er meer? Zeker was dat ‘het’ tussen 1968 en 1985 acht dubbele moorden pleegde. Juist door de lengte van die periode bleef de angst voor Het Monster nog veel langer voelbaar. Het/hij had immers bewezen tussen twee delicten jaren te kunnen wachten.
De beoogde slachtoffers waren steevast vrijende stelletjes. Dat gebeurde op weliswaar landelijke plekken rond de Toscaanse hoofdstad, maar zonder garantie van privacy. Meestal waren het locaties die ook bekend waren bij andere amoureuzen en voyeurs. Veel zicht was er bij dat bespieden niet. Niet alleen door het donker, maar vrijwel zonder uitzondering vonden de cruciale activiteiten plaats in de auto.
Het meest monsterlijke van Het Monster waren de perverse mutilaties die hij botvierde op zijn vrouwelijke slachtoffers. Die bleven dan ook achterwege toen hij één keer per vergissing twee mannen vermoordde, waarbij de contouren van het lange haar van één van hen het tweetal waarschijnlijk fataal werd.
Sardinië (detail). Een tijd zocht men de dader in Sardijnse kringen.
Gaandeweg werden diverse Toscaanse mannen van de feiten verdacht en enkelen ervan daadwerkelijk veroordeeld. Terecht? Het was een zaak die iedereen bezig hield die iets met Italië te maken had, mij niet meer dan anderen. Dat veranderde toen ik iemand ontmoette die zijn leven had gewaagd om Het Monster te vangen, of te doden.
Inmiddels had de scherpzinnige Luciano Fattorini het geschopt tot commandant van een plaatselijke eenheid van de Carabinieri, Italië’s militaire politie. We kwamen te spreken over Het Monster terwijl ik hem interviewde inzake iets heel anders. Zie: ‘De Kunst van Kunstroof’ in Cacciucco, het boek, p.147 e.v.
Ten tijde van de Florentijnse seriemoorden was Fattorini nog jong en laag in rang, ideaal voor een ‘aangewezen vrijwilliger’. Om wat te doen? Om als lokaas te dienen voor Het Monster. Men kon de man die al die vreselijke dingen deed namelijk niet op het spoor komen en dacht: ‘Dan laten we hem op óns spoor komen’.
Zo gebeurde het dat Fattorini in een auto werd gezet op één van die rendez-vousplekken bij Florence. Verkleed als vrouw, compleet met een pruik op met lang haar. In hoeverre bij dit bloedserieuze toneelstukje ook van hem verlangd werd amoureus te doen tegen zijn collega, weet ik niet. Wel weet ik dat mijn eigen haren rechtop gingen staan bij alleen al het idee. Zeker, de kans dat Het Monster juist op die avond juist op die plek toe zou slaan was klein. Maar toch. Al hadden ze hun eigen pistolen dan schietklaar, je loopt op de moordenaar zo minstens één stap achter. Sterker, je loopt niet, je zit. Als schietschijf.
Het wordt avond in Toscane…
Fattorini geloofde niet dat destijds de ware schuldige was gepakt. De hoofdverdachte was veroordeeld, waarna in hoger beroep beslist werd dat het proces overnieuw moest worden gedaan. In afwachting daarvan overleed hij.
In leven had deze verdachte onomstotelijk bewezen een monster te zijn, maar of hij ook Het Monster was?
Het was een uitgesproken ruwe man, terwijl vermoed werd dat in de zaak (ook) een weliswaar perverse, maar verfijndere geest betrokken was. Eventueel alleen als opdrachtgever.
En nu, decennia later, is de zaak weer nieuws: er zijn twee nieuwe verdachten. Nieuw, maar wel ruim in de tachtig. Eén van de twee is/was de huisarts van de andere, een ex-strijder van het vreemdelingenlegioen. Dat laatste doet ook niet direct aan verfijndheid denken, maar een arts…?
Ze zijn onder meer in het vizier gekomen door DNA-onderzoek van een envelop. Alle moorden werden gepleegd met hetzelfde wapen, met dezelfde soort kogels. Na de laatste dubbele moord ontvingen betrokkenen bij het onderzoek identieke kogels per post. Recente analyse van liksporen daarop zou al die jaren na dato een doorbraak kunnen betekenen.
Komt er nu dan alsnog een echte conclusie? We zullen zien.
Tunnelvisie
De slachtoffers van de eerste dubbele moord bleken bezig vreemd te gaan.
Daardoor verdachten de speurders de bedrogen echtgenoot. De man bekende, na een twaalf uur durend verhoor.
Maar… hij was onschuldig. Een fenomeen waarbij de gedachten uitgaan naar het verhaal waarmee deze website ter wereld kwam:
TERZIJDE
Pellets
Het plan van elecriciteitscentrales om het verbranden van steenkool te vervangen door houtpellets kan goed zijn. Daarbij is dan wel scherpe controle nodig. Niet alleen wat betreft de herkomst van het hout. Althans in Italië sloeg de schrik mij om het hart toen veel particulieren voor hun verwarming overgingen op pellets. Het zijn ideale kleine dingetjes om groot geld mee te verdienen, onder meer door in die ‘pillen’ van alles te verwerken waar je vanaf wilt en waarvan de verbranding ecologisch rampzalig uit kan pakken.
WK Atletiek
Zie: Turbowandelen.