ReisTips
Nr. 18
(Nou ja, tip…)
NL in F: ‘Pardon?!’
Lang waren de Franse wijnboeren ervan overtuigd dat ook voor buitenlanders een leven zonder Franse wijn ondenkbaar was.
Dat bleek echter toch te kunnen.
Ook het toerisme zakt nu in. Maar komt dat alleen door de angst voor reli-terreur?
Zich aanpassen aan de wensen van de consument leek de Franse wijnindustrie lange tijd niet nodig. Daar ze dachten dat hun product nu eenmaal de koning was, was de klant het niet. Een natuurwet, tout simplement. Inmiddels zijn ze, in de taal van nogal wat van hun nieuwe concurrenten, sadder and wiser.
En het toerisme? Frankrijk is nog steeds vakantiebestemming No.1 wereldwijd. Frankrijk blijft mooi, maar goed eten is er niet vanzelfsprekend meer. Je moet er nu naar zoeken.
Hier is het nog goed.
Frankrijk heeft zich inmiddels ontwikkeld tot de meest winstgevende provincie van het imperium McDonald’s, buiten Amerika zelf. Die ontwikkeling is relatief nieuw, wat niet geldt voor de haat-liefdeverhouding met alles wat Amerikaans is. Zo vertelde een Amerikaanse, meldde Het Parool, dat een verkoopster in een Parijs warenhuis haar een kledingstuk uit de handen trok met de woorden: ‘Uw maat hebben we toch niet’.
Daarnaast hebben de Fransen een beruchte reputatie wat betreft vreemdelingen die hun voormalige wereldtaal le français niet goed beheersen.
Een vrouw die in Noord-Frankrijk een ‘Hollandse camping’ dreef, misschien nog steeds, legde me eens uit dat de bestaansreden van haar camping met name gelegen was in de taal. Veel Nederlandse vakantiegangers vrezen de Fransen, vooral in verband met het Frans. Haar gasten waren deels mensen die er bleven en deels mensen die haar camping gebruikten als ‘taal-oase’, op weg naar het zuiden.
Zelf had ik mij echter al lang geleden ingedekt tegen de Franse onaardigheid, dacht ik, door in hun land die mooie taal te gaan leren. Tevergeefs.
Ridicuul
Ik bel ons hotel om te vragen of er later op de avond nog iets te eten valt, al is het maar een stukje kaas,‘juste pour survivre’, alleen om te overleven.
Terwijl ik reken op een antwoord in de trant van ‘Maakt u zich geen zorgen’, blijk ik daarmee compleet op het verkeerde been te staan.
‘Vous êtes ridicule’, klinkt het aan de andere kant. Daar is geen woord Chinees bij. Zelfs zonder talencursus kan je het begrijpen. Ik kan alleen mijn oren niet geloven en zeg: ‘Pardon?!’
Er komt een bevestiging, maar dan ditmaal met versterking: ‘Vous êtes vraiment ridicule’.
Monsieur vindt mij ‘werkelijk belachelijk’ omdat ik het woord ‘overleven’ heb gebruikt. We zullen toch heus niet doodgaan?
Doorgaans worden gasten van hotels meervoudig beschermd tegen verbale agressie door het hotelpersoneel. Ten eerste is er vriendelijkheid, het soort natuurlijke bescherming dat de hotelgast het liefste ziet. Zo niet, dan kan nog de beleefdheid redding brengen. En als zelfs dat afwezig blijkt, dan is er altijd nog het minimum aan intelligentie dat influistert geen mensen te beledigen die nog moeten betalen.
Ik reken ’s ochtends af bij Madame. Van Monsieur geen spoor. Toch kan ik het niet laten dit voorval te melden aan Madame en te zeggen dat dit niet kan.
Ik blijk hardleers, door dit keer iets te verwachten als ‘Dat spijt me’.
Maar nee. Madame kijkt me staalhard aan en zegt: ‘Als wij naar het buitenland gaan, doen ze daar ook geen moeite om óns te begrijpen’.
Ik staar naar haar, en naar de kassa. Mijn geld zit er al in.
*
© Joost Overhoff
N.B.
Een prachtige anekdote over Nederlanders in een Frans hotel is te lezen in: