Categorie: Italië

Ik ben een Montessori-kind. Vandaar, denk ik, dat ik zakelijk nooit heb willen deugen. Niet dat het onmogelijk is met een Montessorischoling rijk te worden, maar we waren toch meer aan het flierefluiten dan aan het rekenen.

Wij Nederlanders willen het vaak niet weten – ik ook niet – , maar alleen door je kleding kan je al bij de start beginnen met een voorsprong of een achterstand. Bij ons vooral dat laatste.

De Italiaanse regio Toscane is een geliefd oord voor welgestelde Belgen. Ik schreef er al eens over in Cacciucco, het boek.Bij een concert aldaar ontwaarde ik ooit de politicus Guy Verhofstadt.

Wat te doen met Italië? Het land heeft zichzelf in de financiële nesten gewerkt, maar wil de consequenties daarvan niet onder ogen zien. Sterker, het wil nóg meer schulden maken.

Kan het toeval zijn? Ik ben eindelijk aan een boek begonnen dat me al jaren lag aan te staren. Titel: Het Italiaans Fascisme. Dat van de vorige eeuw wel te verstaan, toen het fascisme aldaar ontstond.

De laatste dagen fietsten we door het Hollandse land en ‘de wereld’ lag er even welvarend, zonnig als onbezorgd bij. Bedrieglijk, wellicht?