Je zou toch zeggen dat alles aan hem lijkt uit te stralen: ‘Stem niet op mij!’
Maar zo is het niet. Sterker, er zijn diverse peilingen geweest waarin hij zelfs het grootste aantal stemmen zou krijgen. ‘Hij’? Laten we zeggen: ‘W.’ Net als bij B. kan je ten prooi vallen aan de gedachte dat het volledig vermelden van sommige namen zonde is. Veel Italianen kunnen de naam van B. gewoonweg niet meer horen, laat staan dat ze aan dat horen zelf schuldig willen zijn.
Dat W. bestaat is nog tot daaraan toe. Hij kan het niet helpen. Hij is zo. Maar dat meer dan één van je eigen landgenoten op hem zou stemmen is verbazingwekkend, en dat zo iemand ooit de verkiezingen zou kunnen winnen mag ronduit schokkend heten. Je gaat je erdoor schamen voor je eigen land. (Zie ook: B.&W.)
Hoe kan zoiets? Het is verleidelijk om te zeggen dat W. het niveau heeft van een geplette vlaai. En zijn kiezers dus ook. Maar dat is te makkelijk. Dat kan de reden niet zijn. Althans, je hoopt dat. Bovendien doet het onrecht aan de vlaai.
W. heeft in het verleden in de Kamer dingen gezegd waarvoor hij als een kind in de hoek had moeten worden gezet. Het was verbijsterend dat dat toen niet gebeurde. W.’s Minder Marokkanen!-act is niet meer dan een bevestiging van wat al duidelijk was. Een geval van overzelfverzekerdheid door gebrek aan tegenspel.
In principe moet een politicus ver kunnen gaan. W.’s infame ‘Minder Marokkanen!’-leus valt gewoon onder de vrijheid van meningsuiting. Zelfs al is die kreet bespottelijk. Zou hij zeggen: ‘Minder Marokkaanse etterbakjes!’, dan kon je nog denken: ‘Graag’. ‘Minder Marokkanen!’ slaat nergens op. Aan de andere kant is die wens duidelijk genoeg om te verraden dat dat precies is wat hij eigenlijk bedoelt, ondanks pogingen genuanceerder te doen.
Zelf zou je willen zeggen: ‘Minder geblondeerde blaaskaken!’ Te beginnen met W. Maar het probleem bij zo’n kreet is natuurlijk: hoe ga je het ‘regelen’? Met een toverstafje? Of kunnen we hem inruilen in Marokko voor nog iemand als Aboutaleb, Marcouch, enzovoort? Dan kan hij meteen de mensen daar hun eigen godsdienst uitleggen.
Voor mijn gevoel wortelt de electorale winst van W. diep in de historie: in ons slavernijverleden. Een tikje laat heeft dat ons opgezadeld met een schuldgevoel, waardoor we aan het overcompenseren zijn geslagen. Op die manier heeft de indruk kunnen ontstaan dat immigranten met meer weg konden komen dan zou moeten, of zelfs door instanties werden voorgetrokken. Zoiets zet kwaad bloed.
Ook buitenlanders hebben zich in ons land te gedragen. Simpel. En dat geldt net zo goed voor Nederlanders van al dan niet gedeeltelijk buitenlandse afkomst. Zoals W. zelf.
Je zou bijna vermoeden dat W.’s gedrag is ingegeven door een soort minderwaardigheidscomplex. Hoe hij dat kan hebben opgedaan, geen idee. Zeker is dat zo’n gevoel onder meer kan ontstaan als immigranten door de oorspronkelijke bevolking worden gediscrimineerd, of dat althans zo ervaren. En het is fascinerend dat juist degenen die daaraan lijden vaak op zoek gaan naar mensen boven wie zij zich op hun beurt verheven willen voelen. Om ten opzichte van die anderen hun inferioriteitscomplex binnenstebuiten te keren.
Dat was duidelijk aan de hand bij een voorval waarvan ik ooit getuige was. Bovendien illustreert het daarin beschreven ‘koffie-incident’ in het klein dat de officiële correctheid inmiddels wat ver was doorgeschoten. Zeker, een arrestant kan onschuldig zijn, maar toch was ik erdoor verbluft. Anderen worden van zoiets pissig.
Maar, hoe pissig je ook bent, stem nooit op iemand die pist op hen die anders zijn.
