Qua veiligheid maak ik me aan boord van een vliegtuig aanzienlijk minder zorgen dan in een auto. Nee, het is een andere angst die me steeds meer parten speelt: de angst voor het milieu
Om de zoveel tijd valt er bij ons een magazine in de bus van een luchtvaartmaatschappij. Daarin leuke ‘shoppingtips’ voor Singapore, Melbourne, Boston en waar al niet. Alsof zo maar even de wereld over (s)hoppen normaal is.
Kan je ook thuis krijgen…
Laatst hoorde ik dat kennissen van vrienden een vakantiehuisje hebben gekocht. Vlakbij de bergen, in de buurt van andere Nederlanders die dat al eerder deden. Maar welke bergen? De Andes.
De Andes! Je hoort het milieu zuchten. Een diepe zucht vol CO2.
Een recente enquête wees uit dat vrijwel alle vliegtuigpassagiers, ook degenen die er op de grond wel aan denken, hun milieugeweten thuis laten als ze de lucht in gaan.
In zoverre heb ik hetzelfde, dat ik niet extra ga betalen om de uitstoot die mijn vlucht veroorzaakt elders te compenseren. Deels omdat ik er niet zo zeker van ben of dat wel werkt.
Wat wel werkt, tot op zekere hoogte, is om de vervuiling die een bepaalde manier van vervoer veroorzaakt te laten doorwerken in de prijs. Zo is het absurd dat er wel accijnzen bestaan op brandstoffen voor ‘aards’ vervoer, maar niet in de luchtvaart. Basta! (Deel 1).
Het goede nieuws: wat mijzelf betreft gloort er hoop. Op mij hebben al die shoppingtips van hierboven een tegengesteld effect. Het gaat me steeds meer tegenstaan ‘zomaar’ ergens heen te vliegen. Sterker, ik doe het nog maar zelden.
Voorlopig lijk ik bijna de enige. Zodra ik mijn deur uitstap struikel ik over de buitenlandse toeristen. Ook dat is een wereldwijd probleem, dat veel minder struikelig zou zijn als vliegen aanzienlijk duurder werd.
Kortom, door vliegen duurder te maken sla je twee vliegen in één klap. Hoewel, dat klinkt weer zo puur destructief. De Italianen zeggen het beter. Ook zij houden het bij een einde van wat vloog, maar dan ter ere van de keuken: prendere due piccioni con una fava. Twee duifjes vangen met één boon.
TERZIJDE
Basta! (Deel 2)
Tom Dumoulin kon hem dit jaar niet winnen, toch blijf ik een fan van de Giro d’Italia. Maar alleen in Italië. De Ronde van Italië laten beginnen in Nederland of Israël is niet alleen belachelijk, maar ook een misdaad tegen het milieu. Duizenden mensen, tonnen aan materieel nog eens extra heen en weer… Niet meer doen.
Basta! (Deel 3)
Tijdens wielerwedstrijden drinkbussen en wat al niet in de berm donderen. Een heel slecht voorbeeld dat kan worden omgetoverd in een goed voorbeeld.
Het meeste kan retour zoals het gekomen is en de rest in meerijdende elektrische vuilniswagentjes of -motoren.
Per overtreding één minuut afstappen.
Meer over vliegen:
Blog Nr. 17 De Radar
en
Nr. 196. Vliegveiligheid