Il Pon / De Bru
Deel 1
Iets waar je niet omheen kan dat er niet is. Ooit wel is? Nooit zal zijn?
Hoe bijzonder is dát? Heel bijzonder, maar het is Italië. Daar is wel meer bijzonders aan de hand.
Je kan er niet omheen wanneer je in deze tijd in Sicilië bent: De Brug. En welke brug is dat? De brug over de Straat van Messina, tussen Sicilië en Calabrië.
Al sinds mensenheugenis doet het de mensen mijmeren. Naar verluidt droomden de Romeinen er al van en sindsdien is het niet meer opgehouden.
Kan het, zo’n brug? Natuurlijk. We kunnen ook naar de maan. Waar een wil is, is een weg.
Maar moet je het wel willen? Ik denk van niet, maar een recent bezoek aan Sicilië betekende een buitenkansje om ter plekke de ‘brugtemperatuur’ op te nemen bij de Sicilianen zelf. Het onderwerp is namelijk weer hoogst actueel. De kogel lijkt nu door de kerk. Na eindeloos plannen maken en weer begraven zou er ‘zomer 2025’ met de bouw een begin worden gemaakt.
Het is nu…. zomer 2025. Te zien is er… niets. Een vertrouwd gezicht. In de tussentijd is al een fortuin uitgegeven aan dit project zonder dat er met de constructie ook maar een begin werd gemaakt. Misschien maar goed ook.
Verrassend is dat veel van de mensen die ik erover vraag met een verschillende reden komen om ertegen of ervoor te zijn. Daarbij komen al bekende redenen aan bod, maar ook (voor mij) ‘verse’ argumenten.
Hierbij passeren er een aantal de revue.
Groen = voor / rood = tegen / blauw = het huidige plan.
De eerste die ik het vraag zit naast me in het vliegtuig. De man uit Ragusa twijfelt wat, maar besluit tot ’tegen’. Hij vindt het vooral:
– “Zielig voor al de mensen die leven van het veerbootverkeer”, dat nu nog het eiland met het vasteland ‘verbindt’.
Zó uitgebreid is dat verkeer dat zelfs treinen de oversteek maken per pont. (Ook zelf heb ik dat, vol ongeloof, een keer gedaan. Een wonder van inefficiëntie, lijkt het. Waarom niet gewoon aan de overkant met een andere trein verdergaan?).
– Vooralsnog worden voor De Brug tolbedragen voorzien die ongeveer gelijk zullen zijn aan de veertarieven.
Een vrouw is juist aan die veerponten gehecht.
– Ze vindt het fijn om, als ze van het vasteland komt, haar eiland ook als eiland te zien liggen en dan een boot te nemen. Een brug zou haar van dat eilandgevoel beroven.
Een man is het daar wel mee eens, zelfs al kent hij de frustratie (te) goed van een boot die vlak je neus wegvaart, waarna je, knarsetandend, weer een tijd moet wachten.
Maar, eenmaal op de boot, wél quality time.
Een meermaals terugkomend bezwaar wordt fraai verwoord door een man op het perron van Catania CS. Niet dat hij van plan is een trein te nemen. Zijn auto staat voor de deur. Hij zit er alleen te kijken en schetst met sarcastische humor het volgende beeld: ‘Je komt vanaf het vasteland moeizaam aanrijden, want op de aanrijroute is vaak al van alles mis, je rijdt over een perfecte brug en komt dan hier. Stop”.
Een ander zegt het zo:
– “Laten ze nu eerst eens het gewone Siciliaanse wegennet op orde brengen, en als er dan nog geld over is…”
– Huidige kostenraming voor De Brug: €13,5 miljard.
Een vrouw:
– “We kunnen, en willen, er op ons eiland niet nog meer auto’s bij”.
Hoe dichter je komt bij de plek waar De Brug is geprojecteerd, hoe sterker de anti-stemming. Logisch, want de geplande giga-constructie zou gepaard gaan met het wegvagen van veel van het al bestaande, aan beide zijden van de Straat. Daar waar nu nog mensen wonen en werken. Neem alleen al de op- en afritten.
Om een idee te krijgen van dit Project der Superlatieven::
– De Brug moet een hangbrug worden. Om geen last te hebben van de verraderlijke stroming in de Straat zijn beide pijlers niet in het water voorzien, maar op de oevers. Hoogte van die pijlers: 399m. (Eiffeltoren: 300m)
– Aantal tuien, waaraan de brug komt te hangen: 4
Dikte per tui: meer dan 1,2 meter
Staaldraden per tui: meer dan 44.000
– Totale lengte: ruim 3,6 kilometer
– Breedte: ruim 60 meter
Zes rijstroken, twee hulpstroken, twee treinsporen.
Een gespierde visser vaart ons in zijn bootje over de Straat, onder de nog denkbeeldige brug. ‘We willen dat ding niet’, bromt hij, nijdig. Hoe dan ook niet. Bovendien, denkt hij:
– “Wordt de brug niet hoog genoeg voor de grootste schepen”.
– De geplande doorvaarthoogte is ‘leeg’ 72 meter, over een lengte van 600 meter. Daar gaat twee meter vanaf in het geval de wegen erop helemaal vol staan, plus twee treinen.
Het momenteel hoogste ‘gewone’ schip ter wereld is een animeerboot voor saaie mensen, de Icon of the Seas. Ze meet tot bovenaan welgeteld: 75.6 meter. Ook werk- en vliegdekschepen kunnen de 72 meter te boven gaan.
Dan stuit ik op een verrassingsargument, voor mij althans. Een jonge Catanese zegt:
– “Sicilië beweegt. Het verwijdert zich van het vasteland, met een snelheid van één centimeter per twintig jaar”. Funest, verwacht zij, voor de brugconstructie.
Funest? Een man bevestigt althans die Siciliaanse bewegelijkheid. Hij lacht: ‘We komen steeds dichter bij Afrika’.
Andere bronnen beweren, daarentegen, dat het noordoosten van het eiland zich juist met een snelheid van enkele millimeters per jaar naar het oosten beweegt.
Een nog jongere vrouw in Catania denkt dat ook haar Siciliaanse leeftijdsgenoten overwegend tegen De Brug zijn. Het groter dan grote bouwwerk zal vooral goed zijn, vermoedt ze:
– “per arrichire i ricchi”, om de toch al rijken nog rijker te maken.
Wordt vervolgd.
(Waarin ik een zonde bega. Zelfs twee.)
TERZIJDE
– Meer dan 44.000 staaldraden in een tui, kan dat wel kloppen?
Misschien toch wel. De Golden Gate Bridge, in San Francisco, doet het per kabel met iets meer dan de helft.
Wat en passant de grootte onderstreept van het Messina-project.