478. How not to…

Hoe je iets niet moet doen… Zo’n intro is iets typisch Engels volgens mij. Wat dan volgt is niet iets dat de spreker of schrijver heeft bedacht, het is een oordeel over wat al is gedaan. Door derden.

Dezer dagen zijn we in ons land getuige van een ‘How not to in het kwadraat’: op een snelweg gaan zitten om je eisen inzake het milieu kracht bij te zetten.

Wat voor mensen doen zoiets? Mijn eerste gedachte:

‘Mensen met een beperking die het goed bedoelen’.

Dat verzachtte zich daarna tot ‘Wanhopigen die het goed bedoelen’. Maar al valt die wanhoop te begrijpen, ook dat wilde niet leiden tot een opwaardering van het geschatte IQ der asfaltzitters.

Op een snelweg gaan zitten om je zin te krijgen kan je op z’n positiefst omschrijven als ‘origineel’, maar dan vooral omdat zinnige mensen zoiets niet kunnen bedenken. Minder positief is de kwalificatie ‘krankjorum’, maar ook die is nog teveel eer. Zelfs ‘kwalijk’ is nog te zwak uitgedrukt. Misschien nog vooral gezien het doel dat ze voor ogen hebben. Niet alleen omdat zo’n actie slecht is voor het milieu: vanwege al het omrijden, de gedwongen massale inzet van materieel, enzovoorts. Het is het ergst vanwege de contraproductiviteit.

Mensen en instanties gaan heus niet van koers wijzigen door zo’n actie, althans niet in de gewenste richting. In Duitsland is er sprake van dat de alarmerende groei van de onfrisse partij AfD voor een deel zijn oorzaak vindt in de aversie die dit soort ontwrichtende acties oproept. In hoeverre dat klopt weet ik niet, maar ook zelf voel ik woede opwoelen, niet in het minst doordat dit soort klimaatactivisten de klimaatzaak verpesten.

De Blauwe Planeet, detail.

Dat het milieu, met als obees kind de klimaatverandering, het grootste probleem is van deze tijd, mag gelden als een open deur. Zozeer, dat je geneigd bent degenen die in partijprogramma’s voor de komende verkiezingen een terugkeer naar 130 op de snelweg propageren, te omschrijven als:

‘Mensen met een beperking die het niet goed bedoelen’.

Kiezers door onzinnige acties eerder naar dat soort partijen duwen dan ze te winnen voor een goede zaak, is hoogst verwerpelijk. En de stelling ‘dat een verbod op demonstreren op de snelweg een inbreuk is op de vrijheid van meningsuiting’ is een gotspe die het alleen maar erger maakt. Daarbij is de conclusie onvermijdelijk dat degenen die dat beweren de (snel)weg volledig kwijt zijn terwijl ze erop zitten.

Voor meer wijsheid moet je soms zijn op het tegendeel van een snelweg… de WC. Daar las ik ooit:

Fighting for peace is like fucking for virginity‘.

Wisdom inside.

Snelwegzitters horen een pittige boete te krijgen, die bij iedere volgende keer dient te worden verdubbeld.

Actievoeren voor het milieu is een nobele bezigheid. Maar niet zo.

TERZIJDE

– (In)directe subsidie voor fossiele brandstoffen moet stoppen.

– Ouders die hun jonge kinderen in de snelwegstrijd gooien, en zo bovendien blootstellen aan mogelijk geweld, zijn het ouderschap niet waard.

Inclusief degenen die erbij zeggen: ‘Ze willen het zelf’.