Eens, lang geleden, was ik gids in de Amsterdamse rondvaart. Het was prachtig zomers weer en ik zat met mijn microfoon half buiten. Alle dakluiken van de boot stonden open, terwijl we één van de talloze bruggen naderden die de hoofdstad rijk is. Daarop was een jongeman ingespannen bezig met… het doorzagen van een fietsketting.
Direct schalde door de boot: ‘En daarboven, op de brug, ziet u nu een echte Amsterdamse fietsendief‘. Het was een commentaar dat ook doordrong tot op de plaats delict. De ‘dief’ stopte even met zagen en keek op mij neer met een bijzonder lage affectiegraad.
Wie weet was hij wel volmaakt onschuldig. Zowel zagen als zeulen (met één wiel in de lucht), midden overdag, doen vermoeden dat al dat getob wordt gedaan door de rechtmatige eigenaar die zijn sleuteltje is verloren.
Maar ook fietsendieven weten dat en dat er dus een goede kans is op ‘heterdaad met mededogen’. Behalve als de eigenaar…
*
Gebruik maken van sloten is van alle tijden. Toen:
en nu:
Daarbij is de Amsterdammer er doorgaans van doordrongen dat het op slot zetten van een fiets niet voldoende is. Nee, het geliefde rijwiel moet ook worden verbonden aan iets anders.
Niet alleen ter voorkoming van diefstal:
Wat het andere is waaraan het stalen ros verankerd wordt, varieert enorm. Waarbij je voor onverwachte verrassingen kan komen te staan. Een forens, die een keer ’s ochtends zijn fiets vastmaakte aan een lantaarnpaal bij Station Lelylaan, stond gek te kijken toen bij zijn terugkeer de paal weg was. En zijn fiets erbij.
Op zich was die lantaarnpaal geen slecht idee. Opvallender zijn veel andere keuzes als verankermateriaal. En, ook belangrijk, welk deel van de fiets daaraan wordt vastgezet.
Vrijwel iedereen kent het principe
‘Een ketting is zo sterk als de zwakste schakel‘
, maar in de praktijk… Veel fietsers zijn gewapend met een ketting waarvan de prijs even hard is als het staal van de schakels. De zwakte van de keten ontstaat vervolgens vooral door wat ze met die ketting doen. Klassiek is daarbij het verankeren van alleen het voorwiel, waardoor de fietsendief transpiratieloos zijn slag kan slaan. Het wiel dat hij daardoor mist haalt hij dan van een andere fiets.
Maar er is meer. Een greep:
*
Waar bemoei je je mee?
Dat de ‘dief’ waarmee dit stuk begon geen warme gevoelens voor mij had, kan niet verbazen.
Wel ben ik elke keer verrast wanneer hetzelfde blijkt als ik mensen voor een fatale zwakke schakel probeer te behoeden. Ik ben hardleers. Telkens opnieuw blijkt dat potentiële slachtoffers ongevraagd advies niet op prijs stellen. Alsof ze daarmee betrapt zijn op iets doms en hen dat nóg onaangenamer treft dan een gapende leegte, daar waar hun fiets had moeten staan.
Eén van hen vroeg me: ‘Waarom zeg je me dat nu?’
Ik: ‘Om je te helpen’.
Zij: ‘Dat zou ik voor jou niet doen’.
*
*
Beter, dan maar, als blog?
Terzijde
Eerder beschreef ik mijn eigen ketting, in ‘Ode bij een ontvoering‘.
Zagen zie je nog zelden. Het is eerder knippen of slijpen. Of kraken, van een code.
Hier krijgen fietsendieven een slecht humeur van:
De Belg Luc Charles Zeebroek, beter bekend als Kamagurka, kwam ooit met een boek zonder tekst: ‘Ideaal voor wie niet van lezen houdt’. Net zo, is een fiets op slot ideaal voor wie niet van fietsen houdt. Én voor wie niet van fietsongelukken houdt. Fietsen in Amsterdam wordt steeds gevaarlijker, zoals onlangs op deze site besproken. Kijk hier.
Om beter in beeld te krijgen hoe erg het precies is, is de Fietsersbond zeer recentelijk een meldpunt voor fietsongelukken gestart.