Addio Paradiso! – Vaarwel Paradijs!
Het is voorbij. Finito. Het paradijs is dicht. Althans voor ons.
Zonder ons gaat het natuurlijk door. Sterker, het leek er sterk op dat de natuur doorhad dat we gingen vertrekken. Planten en dieren begonnen voortijdig alvast terrein te betreden dat wij als ‘van ons’ beschouwden en zich een beetje te gedragen alsof we er al niet meer waren. Dat leek brutaal, of juist mooi, al naar gelang hoe je het bekeek.
Aangezien ‘ons’ paradijs er een was zonder hekken, hadden altijd al alle dieren er toegang toe. En toch, toch wachtte Jaap, het stekelvarken, tot ons allerlaatste seizoen met het opeten van alle (= alle) irissen. En toch wachtten de wilde zwijnen met het omploegen van het gras tot op het laatst, terwijl ze dat elders al eerder deden. Vogeltjes vlogen niet alleen de schuur binnen, maar ook het huis, alsof ze de binnenkort vrijkomende woning alvast wilden inspecteren. Enzovoort.
En nu, nu we echt weg zijn, nu zal het hard gaan. Heel hard. Totdat nieuwe paradijsbewoners weer de ruimte zullen gaan innemen die wij achterlieten. Wellicht door het zetten van hekken. De meeste mensen stellen geen prijs op zwijnen voor de deur.
Voor ons is het in elk geval voorbij. Paradiso, addio! Daarmee is dit ook het laatste Detail uit Het Paradijs. Mogelijk volgt er nog een compilatie van niet eerder verschenen beeld, bij wijze van epiloog.
Maar niet getreurd! Nou ja, niet teveel. Zolang de site Cacciucco leeft zullen er Details komen. Andere. Niet meer ‘uit het paradijs’…
© Joost Overhoff