Il Cactus – De Cactus
Een cactus is een kameel met stekels: link & niet kapot te krijgen. En net als een kamelenbult kan il cactus eruitzien als een cosmetisch drama, om er even later weer voorbeeldig strak bij te staan.
De cactus heeft ook iets menselijks. Niet dat alle mensen stekels hebben, maar ook bij ons heb je de achterbaksen en de eerlijken. Je hebt ze met van die fiere, stoere stekels die je al meteen op afstand houden. En je hebt van die geniepige. Die niets-aan-de-hand-aai-me-maar-types.
Zo’n cactus hebben wij. Aaien doe je ‘m maar één keer. Daarna nooit, ooit weer. Toch gebeurt het daarna nog vaak genoeg, per ongeluk. Dat je ‘m aanraakt, heel even.
Het ergste: je voelt ze wel, maar je ziet ze niet. Die kleine monstertjes. Zo makkelijk als ze zich in je boren, zo moeilijk krijg je ze er weer uit. Een betere reclame voor samenwonen is er niet.
Maar bloeien doet-ie feestelijk. Dan staat-ie opeens aantrekkelijk te zijn. Nou ja, alleen daar waar-ie zijn gasten hebben wil. Die plonzen midden in het stekelloze geel. Net zoals je bij veel Italianen nooit verder komt dan de keuken. Maar één ding is zeker: daar zit je goed.
