Oey is de mannelijke First Lady van Amsterdam, of hij wil of niet. Hij wil niet, maar dat wil niet helpen.
Robert Oey is de partner van Femke Halsema, de huidige burgemeester van onze hoofdstad. Aldaar ging het paar alom over de tong. Waarom?
Het stel heeft een puberzoon, die aan puberen doet. Kortom, hij is normaal. Al puberend is die zoon uit dollen gegaan met een onklaar gemaakt pistool van papa, dat papa bewaarde in de ambtswoning van mama.
Daar woont papa namelijk ook. Het mag dan steeds bijzonderder zijn dat de ouders van een groot kind nog samenwonen, maar ik kan ze die bijzonderheid niet kwalijk nemen.
Zowel het pubergedrag als het in bezit hebben van een onbruikbaar pistool zijn zaken die hooguit in aanmerking komen voor een berisping en verder niet.
Enigerlei vorm van straf in dezen past alleen burgers die zich bemoeien met andermans zaken en zo bekleders van openbare functies de lust ontnemen dat nog langer te zijn.
In Italië zag ik ooit een aansprekende straf voor maldire, kwaadspreken, uitgebeeld in steen.
Passend, wellicht, maar een beetje uit de tijd. Moderner, voor een eerste vergrijp:
Een Dagje Ducttape.
Vooralsnog is het alleen Oey zelf die straf gekregen heeft. Een taakstraf. Die hij weigert.
Die straf zal misschien volgens de regeltjes zijn, maar mijn steun heeft hij.
Sterker, ik weet nog een ander soort regels, voor als ook het ‘ducten’ van kwaadsprekers niet is toegestaan:
Privé is privé. Daar bemoei ik mij niet mee.
Privé is privé. Daar bemoei ik mij niet mee.
Privé is privé. Daar bemoei ik mij niet mee.
x 1000
TERZIJDE
Tijd om op te biechten: ook ik heb pistolen bezeten. Twee stuks.
Ze zeiden: ‘Pang!’