Daarin staat te lezen:
interessant klein slasoortje, bij ons ook wel door het leven gaand als ‘raketsla’ / blaadjes van plantje uit de familie der kruisbloemen (eruca sativa) / bitter / niet zelden in combinatie met bresaola en/of parmigiano / ! kan de smaak langere tijd krachtig beïnvloeden, met name bij niet te jonge blaadjes / ooit drie flessen achter elkaar opengetrokken, voor we doorhadden dat het niet aan de wijn lag / = ruchetta
Het was onder meer die laatste observatie die speciaal in de smaak viel bij Johannes van Dam, de intussen overleden culinair journalist, die in zijn recensie liet weten dat hij il Menù meetroonde als hij in Amsterdam Italiaans uit eten ging.
Zelf was ik vooral gefascineerd door die Nederlandse naam. ‘Raketsla’ klinkt leuk, maar tussen ‘rucola’ en ‘raket’ gaapt nogal een gaatje. Zeker, de rucolaconsumptie is in Nederland als een raket gestegen, maar sinds gisteren kijk ik heel anders naar die naam. Schuiner.
Wat leerde ik namelijk? Dat de Romeinen zich niet op die groene raketjes stortten onder het motto ‘Sla is gezond’, maar volgens het devies
‘Rucola = Amore’
En waarom? Omdat de rucola opvallend welig tierde rond fallische beelden in Griekenland. Rond beelden van de god Priapus, ‘beschermheer’ van de penis. Onder meer.
Zou het waar zijn? Ook in andere culturen is men zich met bijbedoelingen aan rucola te buiten gegaan, zo blijkt. De zakjes kant-en-klare raketsla van Albert Heijn zwijgen nochtans in alle talen. Maar als het waar is, hoeveel moet je er dan van hebben? Wellicht een hele berg voordat je ten prooi valt aan ‘priapisme’, een van de meest verbluffende medische fenomenen die er zijn: het verschijnsel dat het lid wel een duidelijke richting kiest, maar daar dan ook bij blijft. Zó hardnekkig dat je ermee naar de dokter moet, hopend dat de wachtkamer leeg zal zijn.
Die dekselse rucola (v), dat had ik niet achter haar gezocht! Goed, ze smaakt pittig, dat wel. En een tikje bitter dus. Vandaar dat de Italiaanse zoetekauwen er iets op hebben gevonden.
N.B.
De medische wetenschap is het niet eens over de tijdsduur vanaf wanneer er van priapisme kan worden gesproken. Die varieert van twee tot zes uur. Zonder behandeling komt aan de toestand van priapisme na enkele weken vanzelf een eind, waarna wat het lid betreft letterlijk sprake is geweest van een ‘last stand‘.
Rucola is niet alleen rijk aan vitamine C, maar ook aan nitraat. De zogeheten Aanvaardbare Dagelijkse Inname daarvan zou per 70kg lichaamsgewicht gelijkstaan met 47g rucola per dag, in verband met de mogelijke omzetting van nitraat in nitriet.