Neem het aantal zoenen. Is gegaan van twee naar drie. Als eieren in een uitsmijter. Even niet opletten en er is er weer een bij. Die klok willen terugdraaien lijkt onbegonnen werk. Wat de uitsmijter betreft is dat hier al besproken. Maar ook bij het zoenen is het bijna niet te doen. Opeens was die gewoonte de grote rivieren overgestoken en houdt sindsdien het hele land smakkend in zijn greep.
Twee, drie, …
De serie van drie bevriezen bij één of twee, probeer het maar. Voor je het weet blijkt het mislukt en is het toch weer een ’triootje’ geworden. Zo niet, dan blijft er op z’n best een vraagteken in de lucht hangen, gevangen in een ballonnetje waarin steevast één van deze teksten geschreven staat: ‘Ben jij wel bij?!, of ‘Ben ik die derde dan niet waard?!’
Zeker die laatste vraag kan niet zonder antwoord blijven. Daarbij kies ik al naargelang de situatie voor een andere strategie. Zo is er De Verontschuldiging: ‘Het komt door Italië’. (Daar zitten ze namelijk nog op twee). Dan is er De Uitleg: ‘Minder is meer’. Die kan echter niet bij iedereen. Zoenen is een sociale bezigheid en zo’n op zich fraaie spreuk kan daarbij verkeerd aankomen. Zo van ‘Ik ben superieur, terwijl jij – Schaap! – zonder mijn obstructie gewoon was doorgedenderd’. Nee, dan is deze uitleg beter: ‘Alleen de dommen kunnen er van mij drie krijgen’.
Daarnaast kun je kiezen voor De Zelfkritiek in diverse varianten, zoals: ‘Ik dacht dat ik er al was’, ‘Verder dan twee kan ik niet tellen’, enzovoort.
Tot slot is er dan nog De Vrije Sector, met daarin bijvoorbeeld: ‘De volgende keer krijg je er vier’.
Of je geeft er, niet te beroerd, direct een heel stel bij. Als zoenoffer.
N.B.
In veel landen is van echte zoenen geen sprake. De lippen zoenen lucht.
Bij ons meestal ook. Het is dus in feite drie keer niks.
3x
Echt zoenen (met passie) is daarentegen heel wat. Het schijnt 2 à 3 calorieën per minuut te verstoken.
Nog romantischer wordt het als de Duitsers zich ermee gaan bemoeien, zie Wikipedia: