Roe v Wade. Het is zoiets als Sacco & Vanzetti, Bonny & Clyde en Sjors & Sjimmie. Je weet dat ze bij elkaar horen, maar niet bij allemaal weet je er (nog) het fijne van.
Ook Roe en Wade ‘hoorden’ bij elkaar, maar dan de ene tegen de andere: Roe versus Wade. Hoe het precies zat weet je niet (meer), maar wel dat de uitspraak in deze zaak door het Amerikaanse Hooggerechtshof de weg vrij maakte voor abortus in dat land.
En nu lijkt datzelfde college die uitspraak, en daarmee de tijd, terug te gaan draaien.
Treurig.
Niet dat ik zo’n voorstander van abortus ben. Eigenlijk ben ik er tegen. Net als dat ik er tegen ben dat ouders kunnen scheiden vóór hun kinderen het huis uit zijn. In principe.
Wat voorop moet staan is het belang van het kind. Kinderen die ongewenst zijn hebben er geen belang bij om geboren te worden tegen wil en dank. Daarom kunnen die kinderen er beter niet komen, zelfs al is hun conceptie een feit.
Om te voorkomen dat ‘Pro-Life‘ uitdraait op ‘No happiness‘.
Maar, hoe groter ze zijn, hoe moeilijker het moet zijn er nog af te komen. En vanaf een bepaalde grootte moet je er helemaal niet meer af kunnen komen. Tot ze volwassen zijn.
Zo’n drie jaar geleden verscheen er op deze site al eens een blogpost over dit heikele onderwerp. Toen je, net als bij een ongeboren baby, al iets voelde bewegen.
In de tussentijd is mijn idee geboren hoe je abortus het best kan omschrijven:
Abortus
=
Een misdaad die moet mogen.
Terzijde
– Een verbod zal, zoals altijd, de praktijk niet stoppen.
Naalden komen weer uit de kast om een ongewenste situatie ‘recht te breien’ en de reisbranche zal floreren.
Een aantal Amerikaanse bedrijven gaat die eventuele extra reiskosten vergoeden.
– En wat Amerika’s Hooggerechtshof betreft:
What’s next?