Nederland werd voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog geconfronteerd met een avondklok.
Het gevolg was een reeks onlusten.
De presentatrice van het Belgische VRT-journaal vroeg aan haar verslaggever in Nederland hoe het kon dat er bij ons zoveel gewelddadiger op die avondklok werd gereageerd dan bij hen. De naar Het Woeste Noorden gezonden Belg meende dat de reden daarvoor deels gelegen was in het feit dat wij ‘mondiger’ zijn dan zij.
Een mooie uitleg. Zelf herinner ik mij qua eloquentie vooral de kreet ‘Alles is gratis!‘ tijdens het plunderen van een Jumbo.
Nee, het lijkt mij dat er een andere reden is: wij, Nederlanders, tellen een buitenproportioneel aantal hoogbegaafden. Met ADHD.
Zoals iedereen weet zijn hoogbegaafden vaak wat onaangepast. En die met ADHD zijn nu eenmaal wat nadrukkelijker aanwezig. Zij verliezen al snel het geduld met minder begaafden, zoals ik, die beweren dat er door een virus sprake is van een medische (en economische) noodtoestand.
‘Voilà’, zou de Belg zeggen.
Een Nederlandse burgemeester, die zijn binnenstad in puin zag gaan, had een andere verklaring. Hij noemde de relschoppers
‘Eéncelligen’.
Het zijn wezens die hun volledige hersencapaciteit op hoogtoeren laten draaien, tot rokens toe, en die het na een enorme intellectuele krachtsinspanning toch lukt een steen uit de straat te krijgen. Daarna is het doorgaans helemaal op en is verdere begeleiding nodig bij de keuze: a) winkelruit b) politieman.
TERZIJDE
Andere landen kennen ook ‘gewone’ avondklokken. Zo hadden in 2005 nog 700 Amerikaanse steden een standaardavondklok voor tieners.
Het Engelse woord ‘curfew‘ komt van het oud-Franse ‘cuevrefeu‘, het bedekken van vuur. In de Middeleeuwen was het normaal dat ’s avonds na het luiden van een bel alle vuren moesten worden gedoofd om de houten bebouwing te beschermen.
Sportscholen moeten gereglementeerd weer open. Niet alleen voor de fysieke volksgezondheid, maar ook voor het aflaten van stoom. Opgekropte energie moet ergens heen.
Uit een (militaire)
Handleiding voor het beteugelen van woelingen (1932):
“Bij den aanvang der woelingen zullen de verzetslieden (…) trachten de physieke en moreele krachten van de troepen uit te putten door:
(…)
2. doorlopende verontrusting.
3. het verspreiden van tendentieuse berichten.
4. het voeren van propaganda.”
“Voor opdrachten op grooten afstand moeten patrouilles – ter sterkte van ten minste twee mitrailleurgroepen wielrijders (…)