La Vite – De Druivenstok
Wat is het leven zonder wijn? Retorischer kan een vraag niet zijn. La vite, het Italiaanse woord voor druivenstok moet dan ook wel zijn afgeleid van la vita, het leven. Dat kan niet missen.
Toch wel. De Latijnse oorsprong wijst op ‘samenvlechten’. Zowel ordelijk als chaotisch. Klopt. Zowel toen als nu. Als je een druivenstok z’n gang laat gaan maakt-ie er een zooitje van. Klimt overal op en in. Vlecht zich met alles samen, zelfs met zichzelf, en raakt hopeloos in de knoop.
Vroeger lieten de Romeinen die ranken gewoon doen wat ze zo graag willen: klimmen. Met een olijfboom om zich in de echt mee te verbinden. En, toegegeven, een mooier huwelijk bestaat er niet. Echtgenoten op gelijke hoogte.
Ook rondom ons heen staat naast iedere olijfboom nog een wijnstok in de grond, als echo uit oude tijden. Maar in de wijnbouw van vandaag is de druivenstok geheel getemd. Handig, verstandig, maar ook een beetje treurig. Popelend om uit de band te springen, staan ze er wat Dobermannig bij. Gecoupeerd en onder de plak. Zo passen ze beter bij ons eigen woord wijn- of druivenstok. Stijfjes, in serie. Maar dan nog, zelfs dan zijn ze mooi. En dat wil wat zeggen.
Bij ons, in de tuin, hoeven ze minder. Ze maken sierlijke schaduw. Dat is alles. Maar kijk eens hoe dat tere blaadje zich ontvouwt.
Jong & Oud
Hoe die grijparm zoekt, en vindt. Hoe die zich krult om het houvast dat hij in het leven nodig heeft. Je kan het live zien gebeuren. Als je een minuutje hebt. En als je het uiteinde van dat zoekende groen om je vinger legt, beneemt het je de adem. Als bij een babyhandje om je pink.
