Je kan er veel mee: ergens de hand in hebben, handig zijn en nog zo wat. Zoals andere handen schudden.
Dat laatste, echter, staat ter discussie. En eigenlijk ook niet. In veel westerse landen wordt het als de normaalste zaak van de wereld beschouwd ‘het’ te doen, terwijl voor bijvoorbeeld nogal wat moslimmannen vreemde vrouwenhanden juist onaanraakbaar zijn.
Dat soort gewoontes blijkt te botsen, met name als mensen hun gebruiken willen voortzetten in landen waarin de heersende cultuur anders is. Zo voelen nogal wat westerse vrouwen zich beledigd als mannen weigeren hen de hand te geven, zoals recentelijk ook in Zwitserland.
Voor hen heb ik goed nieuws: de handen van de meeste mannen moet je helemaal niet willen schudden. Ooit had ik namelijk het voornemen een stukje te schrijven op basis van eigenhandig verzamelde WC-statistiek. Mijn plan was op verschillende plekken op de wereld te turven hoeveel mannen de WC betraden en hoeveel van hen er zonder hun handen te wassen weer uit kwamen.
Maar al spoedig maakte ik aan dat project een einde, alvorens ik door depressiviteit de hand aan mijzelf zou slaan. Zó vol was de linkerkant van mijn notitieblokje waarop ik de binnenkomers turfde en zo leeg was de andere kant waar ik de hygiënische types telde.
En dan begon ik mijn onderzoek nog wel op een internationale wijnbeurs, een ontmoetingsplaats waar je een publiek zou verwachten van een bovengemiddeld beschavingsniveau. Maar toch zag je heel wat heren, vaak tiptop gekleed, na het WC-bezoek hun ongekuisde smoezelkluiven direct weer uitstrekken in de richting van de eerst aankomende zakenrelatie.
Nu kan je een aanhanger zijn van de stelling ‘Vies is gezond’. Daar zit iets in. Wellicht verbetert juist het contact met vreemde microben de weerstand, maar feestelijk is het niet. Terzijde: juist op een wijnbeurs is het aantal moslims onder de bezoekers beperkt. Mogelijk hebben juist de handenschudweigeraars de schoonste handen van iedereen. Maar ook ‘bij ons’ zouden we het gewoon kunnen afschaffen.
Natuurlijk, er zijn handdrukken van grote waarde.
Af en toe kom je handen tegen waarvan het schudden een groot plezier is. Of een eer. Maar als we het verder in principe niet doen dan ben je meteen af van alle kleffe en ronduit natte handjes, kluifjes die plakken of drijven in de jouwe. Een hele opluchting ook voor degenen die alleen al natte handen krijgen van de gedachte dat anderen zullen merken dat ze natte handen hebben. Bovendien zijn er mooie buitenlandse begroetingsgebruiken ‘op afstand’ die we zouden kunnen overnemen, zoals met de eigen handpalmen tegen elkaar.
In elk geval is één ding zeker: het is nergens voor nodig om op je achterste benen te gaan staan omdat iemand weigert je zijn vieze tengel te geven.
N.B.
In ander verband kwam dit onderwerp al zijdelings ter sprake onder de heldere titel ‘Poep‘.
Het is ©log Nr.23, die door googlend Nederland met enige regelmaat wordt gevonden.