MAGA
Waar staat dat voor? Als toeschouwer, aan de overkant van De Grote Plas, zou je denken:
More Assholes Grope America
(and the world)
Maar dat is het niet. Het betekent:
Make America Great Again
Kan daar op zich iets tegen zijn? Wel degelijk. In beide opzichten bovendien, want ‘great‘ kan twee dingen betekenen: ‘groot’ of ‘groots’.
Tot voor kort zou je denken dat het hier alleen om het laatste ging. ‘Weer groot’, in fysieke zin, kan Amerika toch niet worden? Het is zo groot als het is. Of het zou moeten betekenen: even groot, maar machtiger.
Intussen is onduidelijk of Amerika niet ook letterlijk groter wil worden, gezien dreigende suggesties van de president richting Panama, Gaza en Groenland. (Truth is stranger than fiction).
Je zou echter hopen dat in MAGA ‘great‘ bedoeld is als groots, in de zin van bewonderenswaardig, hoogstaand. Maar, gezien het soort mensen dat getooid is met MAGA-petten, vermoed je dat groots ook hier ‘machtig’ wil betekenen en ‘glorieus’. Powerful, dominant.
Van het najagen van glorie, meestal in militaire betekenis, komt doorgaans louter ellende. Het deed mij ooit zelfs een poging doen iets te schrijven in het Frans. Waarom? Geïnspireerd door Napoleon? Nee, al had dat gekund. Het was door een stoel die ik zag, in het Franse openbaar vervoer.
LA GLOIRE DE LA GUERRE
La gloire de la guerre
consiste
à obtenir le droit
de vous asseoir sur un siège
‘Réservé aux Mutilés de Guerre‘
et d’y trouver
un jeune d’après-guerre
qui vous dit de foutre le camp.
*
1989
*
DE GLORIE VAN DE OORLOG
De glorie van de oorlog
Betekent
Recht
Op een stoel
‘Voor Oorlogsinvaliden‘
Om daarop
Iemand
Aan te treffen
Van
Na de oorlog
Die je zegt:
‘Rot op’.
*
Laatst herinnerde iemand me aan de stelling dat ‘Ieder mens minstens één oorlog beleeft’. Lang dachten we dat wij, van vlak na ‘de’ oorlog, die dans gingen ontspringen. Inmiddels ziet het er heel anders uit.
Met ‘dank’ aan Amerika, dat zich inmiddels ontpopt van gelegenheidsvriend tot verrassingsvijand. Niet zozeer door een president die dat niet zou moeten zijn, maar door voor zo’n president te kiezen. Wat dat betreft hebben vele andere landen, waaronder dat van ons, intussen het recht verloren de Amerikanen de les te lezen. Door soortgelijk stemgedrag.
Toch weet de president waarvan velen het ergste vreesden de negatieve verwachtingen nog te overtreffen. Sterker, het is hem zelfs gelukt deze site te verstoren. Voor het eerst zag ik mij genoodzaakt een normale blogpost van een voorwoord te voorzien over een heel ander onderwerp. Als gevolg van iets wereldschokkends: Amerika bleek bij een stemming in de VN over Oekraïne opeens niet meer solidair met het slachtoffer, maar schaarde zich aan de kant van de agressor. Kon het nog erger? Eigenlijk niet, maar als tv-drama wel.
Dat bleek tijdens een gesprek in Het Witte Huis tussen de Amerikaanse en Oekraïense leiders, in aanwezigheid van de pers. Dat maakte zo mogelijk nog meer indruk, omdat je live kon zien hoe de ware aard van de Amerikaanse president en zijn Nr.2 vol over het voetlicht kwam.
Op zich is een dergelijk polemisch onderhoud zeldzaam. Dat soort gesprekken vindt doorgaans achter de schermen plaats. En, ja, misschien had Zelensky daarom meer op zijn tong moeten bijten, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hij heeft een land te verdedigen, een land dat in grote nood verkeert.
Terwijl het uit de hand liep, probeerden de Amerikaanse Nrs.1 & 2 hun gast, de president van Oekraïne, te kleineren. Al doende krompen ze daarbij zelf, terwijl Zelensky naast zijn giga-gastheer als een Klein Duimpje dapper standhield. In moeizaam Engels, maar toch.
Beide presidenten, een acteur en een zakenman, lijken gezien hun achtergrond niet gekwalificeerd voor hun ambt, maar de Oekraïner, in zijn legeroutfit, is in zijn rol gegroeid, terwijl de man met de te lange stropdas nog steeds dezelfde is: een businessman. Doing deals.
Over outfit gesproken, nadat het grootste deel van het onderhoud – wederzijds, het moet gezegd – nog redelijk verliep, kwam er opeens een onaangename vraag van opzij.
‘Waarom draagt u geen pak?’, vroeg een journalist uit het kamp van de zittende president aan de gast. Op zich een domme vraag, die in het geheel niet ter zake deed. Of was het…?
De toeschouwer, die aan de andere kant van De Grote Plas, meent al lang te weten wat de reden is van Zelensky’s tenue. Hij geeft ermee aan de president te zijn van een land in oorlog, dat hij zich bevindt in een existentiële crisis en geen tijd heeft zich te kleden zoals sommige beren, nog ongelikter dan die in het Kremlin, die tussen twee hamburgers door bezig zijn met powerplay.
Sterker, dat het zelfs geen pas zou hebben zich te kleden alsof er niets aan de hand was. En, trouwens, alsof ‘a piece of shit in a suit’ beter zou zijn.
Zelensky, echter, riposteerde meesterlijk. Veel diplomatieker dan ikzelf, aan de andere kant van… Daar had de kleine man met de baard helemaal gelijk in, want misschien was de gestelde vraag niet zozeer dom, maar een vorm van ‘baiting‘. En dat terwijl het bewaren van de lieve vrede, in wat een leeuwenhol bleek, zijn land heel wat waard was.
Pas echt mis ging het toen ook de VS-vice-president zich ermee meende te moeten bemoeien, in de woorden van een Engelse presentator ‘baiting‘ de gast van zijn baas.
To bait
(zegt de Merriam-Webster Dictionary):
– to try to make angry with criticism or insults
baiting a politician during a debate
Bait = lokaas. Was het een vooropgezet plan het gesprek te laten ontsporen, zoals sommige commentatoren menen? Geen idee. Maar het doet er niet zoveel toe. Het belangrijkste is dat het beide heren liet zien hoe ze zijn: één en al ego. Meer niet. Waarbij de hoop dat het onder dit duo nog goed kan komen, voor Oekraïne én voor Europa, leek te vervliegen door de schoorsteen achter hen.
Het was adembenemend in de verkeerde zin. Er getuige van zijn dat de president van het machtigste land van de wereld, van wie de grootste angst in zijn leven erin bestaat dat hij zijn haarlak niet kan vinden, bij wijze van spreken, probeert iemand in de hoek te zetten die échte moed heeft getoond en dat al drie jaar volhoudt, veel weerzinwekkender kan het toch niet. Of wel? Wacht tot het rode licht gedoofd is…
Eerlijk is eerlijk, het geheel nog eens terugziend kan niet worden ontkend dat de man met de luifelkuif af en toe ook enkele juiste woorden sprak, maar zoals een musicus ooit zei: ‘Het slotakkoord, dat blijft de mensen het meeste bij’.
Kan het nog goed komen? Hoop doet leven, maar één ding lijkt zeker:
America Is No Longer Great.
TERZIJDE
– Voor wat, hoort wat
Dat Amerika iets van compensatie wil voor wat het aan Oekraïne heeft geschonken is niet onredelijk, maar daarvoor moet het aankloppen op de juiste deur: bij het Kremlin.
– Raw
De rauwe werkelijkheid is dat met een Amerikaanse president als de huidige, die alles herleidt tot business, toegang tot ‘rare earths‘ in Oekraïne wel degelijk een soort garantie zou kunnen bieden tegen verdere Russische bezettting.
(De VS-president lijkt het trouwens alsmaar te hebben over ‘raw earth‘)
– Too little! Too late?
Het staat als een paal boven water: Europa heeft zich voor de eigen bescherming (veel) te lang laten ‘fêteren’ door Amerika.
– Déjà vu
Pas ’s nachts viel het kwartje.
Het vermaledijde driegesprek in The Oval Office is namelijk al eens eerder in beeld gebracht. Anders, maar toch verbluffend gelijkaardig. Daarbij werd niet alleen de pendant van de Amerikaanse president treffend neergezet, maar zeker ook diens ‘vieze-‘. Zonder dat die iets zegt.