Corona lijkt terug van nooit weggeweest. Deze week sprak ik iemand die ‘het’ kort geleden kreeg, voor de eerste keer. En? Het viel tegen.
Zelf noemen we ‘corona’ wat in het grootste deel van de wereld ‘covid’ heet, maar wel hebben we het ook bij ons over ‘long COVID‘. Ook dat is iets wat tegenvalt, de lange nasleep van een corona-besmetting die heel wat mensen treft.
En dan is er nóg iets dat tegenvalt. Laten we het noemen ‘long COVID-plus’. Het probleem is niet medisch, maar wel een gevolg van de pandemie die de wereld getroffen heeft. Of… niet?
– Recentelijk lag ik (even) in het ziekenhuis,
als slotstuk van een avontuur met de titel Het Randje.
Daarover schreef ik:
(…) de dames van de catering (…)
Is er voor hen iets veranderd door, of sinds corona? Toch wel. De patiënten lijken minder vriendelijk, zo is hun indruk. Ze zijn eerder aangebrand.
Hoe zou dat te verklaren zijn? De patiënten, ze zijn ziek, daar word je natuurlijk niet vrolijk van, zegt een van de dames. Maar toch, zegt een ander. Dát was altijd al zo.
– Kort daarop ontmoette ik een politieagente. Het bleek ook haar ervaring dat de mensen sinds corona kortere lontjes hebben. Niet alleen dat, laatst werden collega’s van haar bekogeld met ammoniak. Alsof er een nieuwe grens overschreden is.
– Onlangs begaf ik me naar mijn huisartsenpraktijk.
Nog steeds die van de universiteit, ik schakel wat traag. Niets nieuws dus. Hoewel, in de wachtkamer hoor ik tegenwoordig steeds meer Engels. Althans, wanneer ze spreken met iemand achter de balie. Al zittend smarten alle patiënten phone. Zwijgend in alle talen.
Goed, daar ben ik inmiddels aan gewend. Maar wat zag ik laatst, bij binnenkomst? Een mededeling:
Ik stuurde dit naar iemand die werkt bij de universiteit zelf. Hij wist het al. Veel studenten zitten slecht in hun vel, vooral sinds corona. Maar waarom? Door hun isolement van toen? In elk geval doorbreken ze dat zelfs niet al samenzittend in hetzelfde ‘schuitje’, wachtend op hun beurt bij de dokter.
– Ik nam vorige week de trein.
Het was warm.
Door de luidsprekers schalt iets verrassends, het gebod ‘Geen voeten op de bank…’
Verrassing Nr.2: ‘…behalve als je je schoenen uitdoet en de medepassagiers niet aangeven dat ze iets ruiken’. Dan is het ‘helemaal goed’.
Verderop slipt een man uit zijn slippers en zet zijn zweetvoeten op de bank tegenover hem.
De (sympathieke) conducteur komt langs en ik suggereer hem Deel 1 van zijn mededeling erin te houden, zonder Deel 2, al was dat origineel gevonden. Inmiddels heeft hij ook zelf al een aantal zweetsmeerders in actie gezien.
Meteen een goede gelegenheid hem te vragen naar ander publieksgedrag sinds corona. Over voor en na kan hij niets zeggen, hij is na het begin van corona in dienst gekomen, maar dat het gedrag van het publiek er niet op vooruit gaat kan hij beamen. Hij komt net van een niet-stille aanvaring met praters in de stiltecoupé.
Maar kan de verruwing in verband staan met de coronatijd? Hij weet het niet, wel ‘dat er in de vaccins zware metalen zitten’. En hij tikt op zijn mobiele telefoon. ‘5G, ik wil het niet. 5G werkt op dezelfde golflengte als waarmee mensen met elkaar communiceren’. We zoeven langs een hoge zendermast. Misschien komt het ook daar door, denkt hij.
Al zou het best kunnen dat al die golven niet goed zijn voor een mens, draait de sympathieke conducteur volgens mijn diagnose rond in de complotterige spelonken van het internet.
Inderdaad. Naar zijn zeggen is hij er zich daarbij wel degelijk van bewust door algoritmes te worden voortgestuwd, toch…
– In de trein op de terugweg heeft de vrouw tegenover me,
een manager, zo haar eigen ideeën over het veranderende gedrag: het komt door de toenemende inkomensongelijkheid en de afbraak van publieke voorzieningen.
Maar dan nog, waarom zou je dan ook agressiever reageren op mensen die je eten en drinken komen brengen in het ziekenhuis?
– Drie opgeschoten jongens ploffen rond ons neer.
Echte slungels. Ik kan ze negeren, of niet. Ik besluit van niet. Wanneer ze uitstappen geven ze me alle drie een hand.
Als de jeugd de toekomst heeft…
TERZIJDE
– (Engels) onderzoek stelt:
Corona = meer tijd online.
Online = meer blootstelling aan negatief nieuws.
– Voor Het Randje, kijk hier
– Vaccins bevatten diverse zogeheten ‘hulpstoffen’. Daar zitten geen zware metalen bij, maar wel vaak met name aluminiumverbindingen. Daarbij geldt, als bij alles: ‘Het gif zit hem in de dosis’.
Een vaccin bevat ruwweg één tiende van de hoeveelheid aluminium die we dagelijks binnenkrijgen via ademen en voedsel.
– Dat (lichte) metaal is wel een reden waarom ik al lang geleden koffiepotjes en pannen van aluminium heb afgezworen.
– Stiltecoupés van NS moeten meer ‘visueel lawaaiig’ worden aangegeven.
– Eerder over de Studentenhuisartsen.