Nu ik waarschijnlijk afwezig ben, is het een uitstekend moment om in herhaling te vallen. Een andere schrijfwijze voert bij ‘in herhaling’ in plaats van ‘vallen’ ‘vervallen’ op, maar dat klinkt te negatief.
Zoals bekend is er niets nieuws onder de zon, een stelling die ook om herhaling vraagt. Om ervan bewust te blijven, of te worden, dat het schijnbaar nieuwe doorgaans het oude is in een nieuwe gedaante.
Na ruim vijfhonderd blogposts zijn er heel wat thema’s de revue gepasseerd die zich best nog eens mogen wentelen in het voetlicht, vooral als ze opnieuw actueel zijn.
– Weltschmerz
Wat is er actueler? Het lijkt wel alsof het aantal redenen ervoor met de dag toeneemt en de schmerzpunten die je al op je lijst had staan steeds zwaarder wegen.
Deze week ontmoette ik een vrouw die er niet meer tegen kon. Ze was het moe. Dagelijks bezig met het van de straat rapen van ‘zwerfvuil’ – lees: de rotzooi van Anno 2024 nog stééds niet beschaafden – zat ze opeens aan haar taks. ‘En als ik dan de televisie aanzet, zie ik overal oorlog’, kreunde ze.
Ik zond haar ‘medicatie’. Telkens tot zich te nemen bij een verse vlaag van schmerz.
Zie Tegengif-je.
– Mr. or Ms. President?
Zo ongeveer bij het verschijnen van deze blogpost moet het duidelijk worden: wie komt er in Het Witte Huis?
Bijzonder: in de aanloop leefde ik niet tússen hoop en vrees, maar met hoop én vrees. Ik hoopte dat Ms. zou winnen, met als haar voornaamste troef dat zij Mr. niet is, en tegelijkertijd was ik er bang voor.
Vooral bij winst voor Ms. zou het weleens kunnen uitlopen op iets dat lijkt op Civil War. Of een echte. Ter plaatse al erg genoeg, maar ook vanwege de kans op een catastrofale kettingreactie wereldwijd. In het geval de ooit (relatief) goede boeman op aarde dermate van de leg raakt dat ook elders alles desastreus gaat schuiven, op een toch al hellend vlak, dan zijn de rapen gaar.
Iets dat, zou je denken, ook gaat gebeuren als de geblondeerde luifelkuif een herkansing krijgt.
– Wijn 0.0
Het klonk triomfantelijk. Een gerenommeerde wijnhandel liet weten voor het eerst een alcoholvrije wijn te hebben ontdekt die de moeite van het ontkurken waard was.
Aha! Daar was ik als de kippen bij. Want waarom zou je dranken drinken mét alcohol als het ook zonder kan? Alleen voor alcoholisten is dat geen vraag.
Maar kan het? Zijn van nature alcoholhoudende dranken zonder ‘geest’ nog wel lekker?
Bij bier 0.0 zijn ze althans op de goede weg. Was bij de vroege versies de eerste slok er al één teveel, nu duurt het tot slok drie à vier voordat de lafheid van zo’n verbraafd brouwsel je terminaal tegen gaat staan.
En wijn 0.0.? Die loopt nog achter. Al bleek de zo bejubelde fles wel degelijk het ontkurken waard. Voor in de yoghurt.
Eerder over Alcohol.
*