Onlangs kwam ik bij toeval terecht bij een voordracht door een tweetal heren. Ze bleken een boek te hebben geschreven over het Nederlandse fenomeen Thierry B., op deze site eerder aangeduid als ‘Het Uilskuiken van Minerva’.
Wilde ik wel een hele avond spenderen aan deze figuur? Eigenlijk niet, maar het kwam nu eenmaal zo uit.
Het betoog van de heren ging gepaard met een visuele presentatie, waarin ook de term ‘Kuiken van Minerva’ voorbijkwam. Zo origineel bleek mijn eigen vinding dus niet te zijn, al is mijn versie beter. Vind ik.
Fascinerend is de overeenkomst tussen Thierry B. en Geert W. De heren auteurs wisten te melden dat B. op de middelbare school een eenling was. Hetzelfde hoorde ik van een bron in de buurt van W. gedurende zijn schooltijd. Jongens, zo lijkt het, met een behoefte zich (alsnog) te laten gelden. Iets dat ze gemeen hebben, zo vermoed ik, met hun electoraat.
Zelf ben ik behept met (minstens) één afwijking: ik heb de neiging namen te verdraaien en kom daar vervolgens nooit meer vanaf. Dat loopt van de tijdens de voordracht ter sprake gebrachte ‘Taartje van Weeghen‘, via het ‘Forum voor Demagogie‘ tot aan de ‘Partij Voor Verongelijkten‘.
Van die laatsten, verongelijkten dus, hebben we er in Nederland nogal wat. Om niet te zeggen: veel. Het is in die vijver dat B. & W. vissen. Daarin heb je (heel) gemakkelijk beet.
Toen B. aan het firmament verscheen had ik het idee: hij is de salonvariant van W. De verongelijkten die nog niet om durfden te gaan in het kielzog van zijn geblondeerde voorganger, zagen opeens een mooie jongen in een mooi pak met een mooie naam, die geleerd lijkende woorden sprak en dachten ‘Door hem ziet mijn ommezwaai (die ik eerst niet aandurfde) er opeens netjes uit’. Inmiddels, echter, is het eerder Geert die iets weg begint te hebben van een soort ‘Thierry light‘.
Fascinerende overeenkomst tussen de twee is dat beiden Nederlanders zijn met een migratieachtergrond. Tijdens de voordracht van de bovengenoemde auteurs kwam naar voren dat B. gewelddadige weerstand tegen asielzoekerscentra zou hebben gekenmerkt als ‘noodweer’. Terwijl, als zijn land van nu vroeger niet had opengestaan voor zijn asielzoekende voorouders, hij hier helemaal niet was geweest.
Het is een curieus fenomeen. Tegenover mij, in de boekenkast, staat ‘Naar het beeld van de vrijheid / Immigranten en Amerika’, een boek waaruit blijkt dat de later binnengekomenen vaak het felst waren gekant tegen nog nieuwere nieuwkomers. Terwijl je als buitenstaander juist zou denken dat ze tegenover lotgenoten juist mild gestemd zouden zijn. Maar nee. De bevochten plek wordt met hand en tand verdedigd.
Op deze site is het al eens eerder opgeworpen: de betekenis van het woord ‘ontdekken’. Waarbij niets nieuws aan het licht komt, maar alleen de bedekking verdwijnt van iets dat er al was. In hoeverre geldt dat ook bij Max & Moritz (NL)? Ontwikkelen ze iets dat er zonder hen niet (zo) zou zijn geweest, of exploiteren ze alleen iets dat al bestond?
Mijn meningen zijn feiten: De wording van Thierry Baudet
door Mischa Cohen & Harm Ede Botje
Atlas Contact
Naar het beeld van de vrijheid / Immigranten en Amerika
door Prof.Dr.Rob Kroes
De Bataafsche Leeuw
TERZIJDE
Verongelijkten, lariekoekofielen en wat dies meer zij waren er altijd al.
Misschien is het enige nieuwe het vliegwieleffect van algoritmen op het internet.
Voor de goede orde: zelf denk ik bij ‘verongelijkten’ vooral aan degenen die ten onrechte menen benadeeld te zijn, vaak vanuit de behoefte om als bron van frustraties een externe oorzaak aan te wijzen. Er horen echter ook de mensen bij die werkelijk onrecht is aangedaan.
Inzake de originele Max & Moritz (D), kijk hier.