FilmTips
THE SISTERS BROTHERS **
Het gaat al mis bij Scène 1. Het is nacht en er klinken schoten: ‘Pief, paf, poef!’ Of beter: ‘PAF, PAF, PAF!’
Maar die paffen herken ik niet. Ze klinken heel anders dan de paffen waaraan ik gewend ben. Dit zijn eerder een soort halve kanonschoten.
In mijn hersenpan gaat een knopje om: ‘Deze film klopt niet. Dit is fake’.
En zie dan als film nog maar eens geloofwaardig te worden. Hoewel het ondertussen in je hersenpan begint te knagen: ‘Misschien zijn deze knallen wel helemaal correct. Deze western speelt vrij vroeg en toen leken de pistolen nog op verbeterde musketten. Sterker, wie weet zijn de mij vertrouwde pief-paf-poefen wel minder waarheidsgetrouw dan deze’.
Maar er is niets meer aan te doen. Cowboys en geloofwaardigheid gaan allebei te paard en dat laatste komt zelden nog terug.
TERZIJDE
Deze film is er één in een nieuwe trend, lijkt het wel, sinds de spaghetti-variant: westerns, gemaakt door Europeanen.
Van een ander, nooit op die manier door mij gehoord geluid, was ik eerder juist wél onder de indruk: de inslagen van pijlen in een boom, in The Reverend.
Ere wie ere toekomt: voor de liefhebbers van ‘Griezelen Met Enge Spinnen’ bevat The Sisters Brothers een absolute must.
*
NO COUNTRY FOR OLD MEN *****
Alweer ruim tien jaar oud, maar pas net voor het eerst gezien. En ziet, het wonder gebeurt: deze film bevat absurde scènes, die waarschijnlijk alleen de gebroeders Coen kunnen bedenken, en toch ga je er helemaal in mee.
De Spaanse acteur Javier Bardem kreeg een Oscar voor deze film in de sectie Beste Mannelijke Bijrol. Maar de kijker denkt: ‘Bijrol?!’ Bardem drukt zó zijn stempel dat je zou zweren dat hij de hoofdrol had.
Hij speelt iemand die vaak consequenter is en logischer denkt dan anderen. Mede daardoor ‘spoort’ hij niet en is ongeschikt voor standaard sociale conversatie. Doorgaans eindigen dat soort niet-sporenden als losers. Maar Bardems personage houdt er een eigen vorm van aanpassing op na: hij ruimt degenen met wie hij niet spoort gewoon uit de weg.
Daarbij gebruikt hij een fascinerende mix van ongebruikelijk wapentuig, een zoetgevooisde stem en overrompelende ‘beleefdheid’. Zo vraagt hij een aanstaand slachtoffer: ‘Would you hold still, please, sir?‘ En het slachtoffer doet het.
De film bevat meer scènes waarvan je denkt: ‘Die móet ik nog een keer zien’, zoals deze geweldige confrontatie waarbij Bardem qua acteerprestatie formidabel weerwerk krijgt van een brave pomphouder.
De killer doet dit alles met keurig gekamde haren, maar wel in een coupe die voor je gevoel passend is voor verknipten.
In zoverre is er een parallel met ‘Once Upon a Time in the West’, dat je ook de trage opening van de film graag terug zou willen zien. Maar in dit geval kan dat ook met ogen dicht. De film begint met onbeduidend beeld, maar met een ronduit verslavende stem, qua taal en timbre. Het is de stem van een old man, die voor de nieuwe tijd niet meer geschikt is.
TERZIJDE
Een variant van het sociale aspect van de ‘Would you hold still?-scène’ was onlangs te zien op tv, in ‘The Girl with the Dragon Tattoo‘.
Daarin zegt de moordenaar tegen zijn beoogde slachtoffer:
‘Why don’t people trust their instincts? (…) You knew something was wrong, but you came back into the house. Did I force you, did I drag you? No. All I had to do was offer you a drink. It’s hard to believe the fear of offending can be stronger than the fear of pain (…)
Een niet minder interessante quote uit die film:
‘Isn’t it interesting how fascists always steal the word “freedom”?’
*
FIRST MAN ***
Wil je gezien hebben. Maar vooral voor één ding: om zelf bijna te weten hoe het is om gelanceerd te worden in een raket, op weg naar de ruimte. (Aanzienlijk rammeliger dan je dacht).
Daar moet je alleen wel erg lang op wachten, terwijl de film er ons aan herinnert dat astronauten ook gewone mensen zijn, met een leven thuis. Dat is op zich niet erg, maar het gaat ten koste van het o zo fascinerende thema van de eerste bemande reis naar de maan. Door al het privé-gedoe is er voor het interessantste bijna geen tijd meer. Een cruciaal moment als het verlaten van de baan om de aarde en de vlucht naar de maan worden daardoor bijna afgeraffeld. En, onvergeeflijk, de daling naar het maanoppervlak wordt begeleid door een bespottelijk muziekje. Terwijl je helemaal niets anders horen wil dan wat de Eerste Man toen hoorde.
*
GIRL *****
Het zal Anno 2018 wel politiek incorrect zijn, maar ik heb voorlopig genoeg van alle overmatige aandacht voor LHBTXYZ’ers. Ze mogen er zeker zijn, en dat is dan dat.
Toch ging ik als gewone ABC’er naar ‘Girl’ en had daar geen spijt van. Wát een schitterende prestatie van de 16-jarige Victor Polster, die zich daarmee in één klap onsterfelijk heeft gemaakt. Dit beoordelen met ‘Hij zal wel spelen wie hij ongeveer zelf is’, in de zin van ‘Dus zo moeilijk is het niet’, zou hem zwaar tekort doen. Wat hij laat zien verdient een diepe buiging.
Datzelfde geldt voor regisseur Lukas Dhondt, die dit alles buitengewoon gevoelvol in beeld heeft gebracht.
Bijna zou je vergeten, wat niet mag, om de man te vermelden die ’s Werelds Meest Ideale Girl-Vader speelt: Arieh Worthalter.
Hulde.
TERZIJDE
Ik heb ze in China nog met eigen ogen gezien: vrouwen met gebonden voeten. Inmiddels is die vorm van marteling, terecht, verboden.
Is het niet de hoogste tijd om bij ons dan eens het gebruik van spitzen te verbieden? Dat ballerina’s figuurlijk op hun tenen moeten lopen is wel voldoende.
