FilmTips
CHRISTO: Walking on Water ****
Wie kent ‘m niet, Christo Vladimirov Javacheff – zeg maar: Christo – Opper-Inpakker van vooral grote dingen?
Al heel lang geleden kwam hij op het idee ook een groot wateropppervlak ‘in te pakken’, door een drijvend tapijt waarop je zou kunnen lopen. Een beetje zoals zijn naamgenoot die, zo wil het verhaal, 2019 jaar geleden op aarde kwam.
Christo, die van nu, wil veel, maar niet alles lukt. Alleen al die vergunningen… Maar in 2016 werd zijn wandelen-op-water-droom dan toch werkelijkheid. Al was het niet zonder slag of stoot. Gelukkig maar voor deze documentaire, want die wordt er alleen maar gekruider van.
Plaats van handeling: een meer in Italië. Het land van handeling, zou je zeggen, staat garant voor opera = drama en zo is het ook. Al missen de sopranen.
Christo laat zich bij dit alles kennen als lastpak, doorbijter en charmeur. Toch zou het allemaal niets worden zonder zijn neef, Opper-Regelaar Vladimir Yavachev. Ze worden helemaal gek van de Italianen en hoe de dingen daar (niet) gaan, maar je kan ook zeggen: zonder Italië was het project er misschien nooit gekomen.
Bovendien kennen alle grote projecten zo hun rimpels. Neem de renovatie van ons Rijksmuseum. In zekere zin doet deze documentaire dan ook een beetje denken aan het meesterwerk van Oeke Hoogendijk.
Fraai moment:
De kunstenaar raakt verplicht verzeild in een party met veel dweepzieke miljonairsvrouwen.
Eén van die Italiaanse taarten komt op de maestro af en kirt:
‘Don’t you remember me?!’
Christo: ‘No’.
APOLLO 11 ****
Wow! Dat er ooit een mens was die op de maan liep heeft nieuwswaarde nul. En toch is het na vijftig jaar nog adembenemend.
De opbouw van deze film naar de liftoff is tiptop, de lancering zelf overweldigend, grandioos. Samen met de Saturnus V-raket komt een brok in je keel heel langzaam omhoog en verdwijnt pas synchroon met het afwerpen van de diverse trappen.
Eenmaal in de ruimte zou eigenlijk weer An der schönen, blauen Donau kunnen worden opgezet, net als in 2001: A Space Odyssey. Alsof de rest van het avontuur een eitje is.
Terwijl er nog zo veel momenten komen waarop het mis kon gaan…
TERZIJDE
Verbluffend zijn de ‘koele’ hartritmes van de astronauten. Zelfs tijdens de meest spannende fase van de landing op de maan bleef de hartslag van Neil Armstrong onder de 160. Nog onder die van een Formule 1-coureur.
Tijdsbeeld
Bij Houston Ground Control zit iedereen gestropdast in witte overhemden. (Alleen een leider onderscheidt zich met een coltrui).
En maar paffen…
