FilmTips
THREE IDENTICAL STRANGERS ****
N.B.
Bevat spoilers
Het gaat hierbij om een documentaire, maar dan met de opbouw van een horrorstory. Het begint allemaal heel zonnig, een beetje zoals ‘The Birds’. Het enge komt later pas. En het is waargebeurd.
Amerika,
Drie jonge mannen, die als drie druppels water op elkaar lijken, raken bij toeval op de hoogte van elkaars bestaan. Ze ontmoeten elkaar en nooit is de term ‘feest der herkenning’ toepasselijker geweest. Een DNA-test is totaal overbodig. Hier is sprake van een identieke drieling.
Vanaf dat moment doen ze veel samen en zijn op slag beroemd. Ze gaan van het ene televisieoptreden naar het andere, beginnen samen een restaurant en alles is goed. Het publiek verbluft en geniet zich suf, bij de aanblik van 3x hetzelfde.
Hetzelfde, maar toch niet helemaal… Er beginnen scheurtjes te ontstaan. Het samen runnen van een restaurant leidt tot onenigheid, en er is meer.
De drie zijn kort na hun geboorte van hun biologische moeder gescheiden en via een adoptiebureau bij drie verschillende ouderparen geplaatst. Ouders, die niet op de hoogte te waren van het feit dat hun adoptiefkind eigenlijk onderdeel van een trio was.
Wat blijkt? De kinderen zijn, als in een variant van de Truman Show, al hun hele leven lang onbewust proefkonijnen geweest. Ze zijn expres in zorgvuldig geselecteerde, verschillende gezinnen geïmplanteerd om ze te kunnen bestuderen. Dit in het kader van de eeuwig knagende vraag inzake Nature-Nurture, kort voor: ben je wie je bent door je genen, of door hoe je bent opgevoed?
Heel interessant, natuurlijk, maar mag je zoiets wel zo doen? Er bekruipt je een soort Mengele-gevoel, analoog aan experimenten met gevangenen in de concentratiekampen in de Tweede Oorlog.
Dat is des te navranter omdat dit alles zich afspeelt in een volledig joodse setting. De kinderen zijn geplaatst door een joods adoptiebureau dat joodse kinderen leverde aan joodse adoptiefouders, waarna joodse onderzoekers aan het onderzoeken sloegen. Het geeft een beetje een omgekeerde-wereld-effect, zoals de indruk dat jonge Palestijnen zich met hun katapults nu in de positie van David bevinden, tegenover de Israëlische Goliath.
Net als bij bijvoorbeeld de slavenhandel is de vraag opportuun of een bepaald handelen te rechtvaardigen is gezien de normen van destijds. De kinderen zijn geboren in 1961. Hm, was dat toen nog écht geen punt? Of had je er door een beetje denken ook toen al een punt van kunnen/moeten maken? De enige onderzoeker van toen die in de film aan het woord komt beaamt nu in elk geval, opvallend onderuitgezakt, dat het achteraf gezien moreel verwerpelijk was.
In hoeverre hebben de kinderen geleden door hun geforceerde scheiding? Zelf schrijven ze hun afwijkend gedrag als klein kind toe aan die ervaring, iets dat volgens hen op een leeftijd van zes maanden traumatisch moet zijn geweest.
Maar vertroebelt het feit dat hun biologische moeder geestelijke problemen had de conclusies? En wat waren die conclusies precies? De resultaten zijn nooit openbaar gemaakt.
De één die voorkomt in de documentaire zegt: ‘Zie je wel, het is allemaal Nature‘, de ander houdt het op Nurture. Zo zijn we inclusief allerlei ellende met het geheel niets opgeschoten.
Of toch wel? Degene van de drie die in het minst gefortuneerde nest met de meeste liefde is grootgebracht, lijkt er toch het beste uitgekomen…
Hoe het tot nu toe met ieder van hen is afgelopen? Meer spoilers komen er niet.
TERZIJDE
Er moeten ook nog identieke tweelingen zijn in dezelfde situatie, maar dan nog in onwetendheid.
Zijn ze zo beter af – Wat niet weet, wat niet deert – of niet?
Alle joodse protagonisten in de documentaire spreken zonder uitzondering opvallend eloquent en weloverwogen.