A
Memoires
uit
HET ANTIQUARIAAT
De Muggen
Het is een leegte die pijn doet. Hij is weg, Mosquitoes of Surinam.
‘Zeg, waar zijn De Muggen gebleven?’, vroeg ik laatst aan mijn baas.
‘Oh, die heb ik weggedaan’, sprak hij. Onverschillig. ‘In een package deal’.
De bruut.
Het boek waar ik het meest aan gehecht was. ‘Package deal‘! ‘Verkwanseld’, noem ik het.
Nu, nu ik er weer een beetje overheen ben, begin ik in te zien dat mijn woede deels werd ingegeven door gevoelens van schuld. Schuld dat ik De Muggen niet eerder had gemist. Misschien was-ie al een hele tijd weg. En ik had niks gemerkt.
Je hebt van die vrienden die je bijna nooit ziet, maar die je toch mist als ze er niet meer zijn, of die je het kwalijk neemt als ze willen emigreren.
Je hebt van die buren die je bijna niet kent. Waar je toch aan gehecht bent. En waarvan opeens blijkt dat ze al een maand zijn overleden.
Om de waarheid te zeggen, de Mosquitoes kende ik eigenlijk ook nauwelijks. En toch.
Maar ik weet nu hoe het zit. Mosquitoes of Surinam was het Zigeunertje met Traan van de winkel. Niemand wilde hem hebben. Want wie wil er nou iets weten over Surinaamse muggen? Ik in ieder geval niet. Bovendien was-ie uit 1930 of zo, dus ging-ie over ouwe muggen, die misschien al lang uit de mode zijn.
Daarom was dat boek zo dierbaar. Net een hondje, waarvan niet alleen de oren, maar ook de pootjes zijn gecoupeerd. Daar kan je van houden omdat-ie zo zielig is. En hij blijft altijd bij je.
Nu is-ie tóch weg.
Muggen, het ga jullie goed.
Als boek.
