Il Papavero (Comune) – De (Gewone) Klaproos
De klaproos lijkt simpel. Een klaproos is een klaproos. Klaar.
Maar nee, de papaverologie blijkt uitgebreid. Zo heb je de ‘gewone’, ook wel ‘grote’ klaproos (= rood) en de ‘kleine’, ook wel ‘bleke’ variant (= meer oranje). En dan heb je de meer bijzondere zoals de slaapbol, een apart Detail in dit paradijs. Trouwens, ook van de meer gewone papavers kan je slaap krijgen als je er pap van maakt. Een oude truc om de kleine Jan onder zeil te krijgen. Zo wijd verbreid was zoiets, dat die pap zelfs doordrong in het woord voor de soort.
Maar echt gewoon zijn dus ook de ‘gewone’ papavers niet. Zelfs niet om te zien. Net opwaaiende zomerrokjes in het veld. Even teer als wild. Probeer er maar een te plukken, begerig als je bent. En de droom is uit. Meteen. Subito. Verwelkt in een oogwenk. Kwetsbaarder kan niet en ‘m kwetsen kan je ook niet willen. Zou je denken. Toch komt de naam klaproos van het spelletje de blaadjes van die bloem te laten klappen. En er is meer: de klaproos wordt van oudsher juist met het meest kwetsende in verband gebracht. Met moord en doodslag.
Daar zit iets in. Klaprozen verschijnen vooral daar waar de grond is omgewoeld. Zoals op het slagveld, of daar waar een lijk begraven ligt. Het mooie, tere, na het grove, lelijke. Kleine vredesvlaggetjes na al het geweld.
