Iedereen heeft het als het maar een beetje warm wordt al over ‘Heet!’, terwijl voor mijn taalgevoel iets pas ‘heet’ kan heten vanaf een graad of veertig. Tot die grens is voor mij iets ‘warm’ of ‘heel warm’, maar ‘heet’, nee. En dat terwijl het zweten bij mij al vóór de veertig op gutsen gaat lijken. Ik taalspoor dus niet helemaal met de meeste van mijn medemensen.
Zo’n hittegolf, daarentegen, spoort prima met het idee dat we te maken hebben met een verandering van het klimaat, zelfs al is één zo’n golf daarvan geen bewijs. Het voordeel ervan is dat de mensen sneller rijpen voor de gedachte dat er iets aan moet worden gedaan.
Daardoor kwam het heel slecht uit dat een klimaatkenner onlangs een boek op de markt bracht met de ongelukkige titel ‘Een beter milieu begint niet bij jezelf‘. Hij bedoelt hier wellicht mee dat een beter milieu niet alléén bij jezelf begint, maar ter ere van de reuring koos hij voor een variant die ‘klimaatontkenners’ en weigeraars zich wat dan ook te ontzeggen als muziek in de oren klinkt. De boektitel is voor hen voldoende, de inhoud slaan ze graag over.
Niet-groen groen
Een beter milieu begint wel degelijk bij jezelf. Daar hoort het echter niet bij te blijven. Als je een onnodig brandend lichtje uitdoet dan zal dat op zich De Schepping niet redden, maar het past wel bij een bewustzijn dat, vermenigvuldigd met een paar miljard, de dingen kan veranderen. Niet alleen omdat veel keer weinig heel veel is, maar ook omdat bewustzijn dat begint bij het kleine druk kan opbouwen inzake het grote. Een kwestie van zindelijkheid op wereldschaal.
*
Zomaar een paar dingen.
– Sproeischaamte
Het gaat er in ons land nog maar moeilijk in: je gazon sproeien is een perversiteit die niet meer kan. Gras hoort alleen groen te zijn als het voldoende geregend heeft. Zo niet, dan is gras geel. Zo hoort dat. We gaan ook niet in de herfst bruine bladeren groen verven.
Dus als het gras altijd groener is bij je buurman, dan is hij een oliebol (en misschien ook een Suvverd).
En vreest niet! Geel gras is (meestal) niet dood.
Het goede voorbeeld.
– Over je theewater
Veel mensen koken (voor de zekerheid?) veel meer water dan ze voor hun kopje thee nodig hebben, terwijl de hoeveelheid energie die nodig is om water te doen koken milieubewusten danig van de kook brengt.
Als je slecht bent in schatten, vul dan eerst je kopje of theepot en breng daarna alleen die hoeveelheid aan de kook.
– Vliegen is dubieus, een privévliegtuig niet
Over een privévliegtuig is namelijk geen enkele twijfel. Daarvan horen de inzittenden rood aan te lopen.
Van schaamte en, zo niet, dan van de kosten. Korte vluchten moeten worden verboden en langere moeten zo zwaar worden belast dat zelfs de rijken ervan naar adem happen.
– Geen retourtje ruimte!
Dat commerciële bedrijven inmiddels serieus meedoen in de ruimtevaart is goed voor serieuze ondernemingen als het International Space Station. Maar dat mag geen opstapje zijn voor toeristische vluchten naar de ruimte (door degenen die waarschijnlijk ook al een privévliegtuig hebben).
Het idee alleen al! Alsof je bij het onderwerp ‘Vervuiling’ je vinger opsteekt en roept: ‘MeToo!’
Mag hooguit worden toegestaan op basis van Enkele Reis.
TERZIJDE
De vervuiling door raketlanceringen is weliswaar gering ten opzichte van het totaal, maar bereikt hogere luchtlagen dan ‘standaardvervuiling’.
Drinkwater uit de kraan moet alleen
goedkoop zijn (zoals nu) tot een grens die nog kan gelden als normaal consumptiegebruik. Daarboven moet het even duur worden als Spa Blauw.
Je ziet het steeds vaker: mannen met ontbloot bovenlijf, zelfs midden in de stad. (Van TheyToo! nog geen spoor).
Ik vroeg een vrouw in Sloten of ze het eens was dat blote basten in het openbaar taboe moeten zijn.
Hoe ‘heet’ het ook wordt. En al zien ze eruit als Tarzan.
De vrouw bleek het eens.
‘Maar meestal zijn het de bierbuiken die het doen’, wist ze. En ze wist meer:
‘Daar heb ik er thuis al een van’.