Als er een noodfonds is, waarom dat dan niet aanspreken in… tijden van nood? Logischer kan het niet, zou je denken. Daardoor raak je, als je als Hollandse kaaskop veel tijd in Italië hebt doorgebracht, in een pijnlijke spagaat.
Ik ken veel Italianen en daar zijn veel sympathieke, (heel) hard werkende mensen bij. Moeten we die niet groots en ruimhartig steunen nu ze het zo moeilijk hebben?
Ja. En nee.
Lang geleden werd ik verbluft door een Chinese vriend, wiens vrouw het moeilijk had. Hij zei: ‘Ik kan haar het beste helpen door… haar niet te helpen’. Zijn stelling was dat ze pas echt geholpen was als ze leerde er zelf bovenop te komen. Iets dat niet gebeuren zou als een ander het voor haar op zou lossen.
Het lijkt hard, sterker, dat is het ook, maar er zit wel iets in.
Het lijkt me dat we moeten kiezen. Willen we doorgaan met de Europese Unie zoals die nu is? Zo ja, dan zullen we de zwakkeren stevig moeten steunen, alleen al om die unie overeind te houden.
Maar ook als we de Unie willen opbreken zouden we steun moeten bieden. Zomaar, als hulp. Zonder voorwaarden.
Nederland (detail)
Voor degenen die toch eisen willen stellen: het anderen voorwaarden opleggen waaraan ze zich waarschijnlijk niet gaan houden levert alleen maar buikpijn op.
Als echte Hollander ben ik opgevoed met ‘De tering naar de nering zetten’. Volgens het Genootschap Onze Taal bestaat daarvan ook een Vlaamse variant:
‘Stelt de tering naar de nering of uw nering krijgt de tering’.
Als dat laatste alsnog gebeurt omdat je die waarschuwing in de wind hebt geslagen, dan is de Hollander in mij niet gauw geneigd te hulp te komen, indachtig ‘Eigen schuld, dikke bult’. Maar in dit geval is er weinig eigen schuld bij.
Het schijnt dat Nederland wereldwijd een van de hoogste percentages heeft van mensen die aan goede doelen doen. Daarbij kunnen we ook best over de grens kijken. En als landen geen giften willen aannemen, omdat ze die als ‘aalmoes’ beschouwen, dan niet.
Maar het is wel degelijk zinnig structurele varianten van EU-steun te vermijden waardoor wantoestanden in lidstaten kunnen voortbestaan.
Italië (detail)
Zo daagt ze alweer op aan de horizon, de Moeder Van Alle Bodemloze Putten: Alitalia. Dit paard, dat al jaren vóór corona morsdood was, wordt met onverantwoorde publieke steun in de lucht gehouden. En naar verluid ziet men via corona misschien een mogelijkheid er ook nog eens een Europees infuus aan te hangen…
Wat Italië betreft: dat land werd voorheen terecht geroemd vanwege de pietà, het mededogen, de barmhartigheid van de Italianen die ze de Hollanders nu verwijten niet te bezitten.
Feit is dat veel Noord-Italianen zich verzetten tegen het ondersteunen van het arme zuiden in hun eigen land en dat schokkend veel Italianen inmiddels aanhangers zijn van een meedogenloze politicus die minder bedeelden van buiten het land behandelt zonder een spoor van barmhartigheid.
TERZIJDE
Steunvaria
Eeuwig probleem: hoeveel van de gegeven steun komt terecht bij degenen die het nodig hebben?
Hoe meer Italianen er in de problemen zijn, hoe meer er ‘steun’ zullen ontvangen van ‘de mafia’, aangereikt in een klauw.
Moet de KLM nu ook publieke steun krijgen? Daarover later meer.