Volgens de Nederlandse tv-commentator stond die ingreep ‘gelijk aan het scoren door een spits’. Een Italiaanse krant noemde het ‘levensreddend’, een andere ‘monumentaal’.
Niet alleen redde die actie ‘het leven’ van De Ligts ploeg, niemand van de tegenpartij werd erbij een haar gekrenkt. Daarom was die tackle perfect.
Volgens een citaat van de website Nu.nl kwam dat ingrijpen op een andere jonge voetballer echter op een heel andere manier als voorbeeldig over.
Ajacied Perr Schuurs:
Hij was dan ook in zijn nopjes met een actie van hemzelf: ‘Ik moet sneller en meedogenlozer worden en in die actie zat dat allebei. Het geeft aan dat ik vooruit ga’.
Italië (detail)
De vroegtijdig gepensioneerde legende Marco van Basten werd onlangs door Het Parool geconfronteerd met de suggestie dat hij meedogenloos zou zijn.
(…)
In mijn wereld is veel geoorloofd om de overwinning binnen te slepen.
Waar ligt de grens?
‘Die wordt almaar verlegd, denk ik’.
Sjaaltjeszee bij een Italiaans wegrestaurant, na het doodschieten door de politie van een voetbalfan. (Over de snelweg heen).
Op zich lijkt het alarmerend dat iemand vindt dat hij vooruit gaat als hij zijn mededogen verliest, terwijl de grenzen alsmaar worden verlegd in meedogenloze richting.
Maar erger dan vroeger is het volgens mij niet. In Italië werden de ranke enkeltjes van Van Basten omschreven als ‘di cristallo‘. Dat inspireerde de Italiaanse verdedigers destijds in het geheel niet tot omzichtigheid. Integendeel.
Stalen noppen + kristallen enkeltjes = Krak.
Exit Marco.
Nee, vroeger waren voetballers niet liever.
Sterker, tot nader order zie ik in Matthijs
Een Ligtend voorbeeld.
TERZIJDE
De Ligt speelt tegenwoordig bij Juventus, de club van mede-verdediger Giorgio Chiellini.
Vanwege zijn meedogenloze kant is Giorgio bij tegenstanders vaak de gebeten hond, maar hij geeft al zijn collega’s ook goede raad: ‘Doe niet alleen aan voetballen’. Zelf heeft hij inmiddels een universitaire graad.
(Giorgio werd ook letterlijk gebeten, door Luis Suárez tijdens het WK in 2014).