De president van Turkije doet van alles dat indruist tegen ‘Europese’ principes, maar toch doet de Europese Unie aan hem concessies vanwege een simpele reden: we hebben Turkije nodig.
De partij van Alexander Pechtold, D’66, heeft ons land opgescheept met het referendum, maar afrekenen met hem lukt ook al niet. Het referendum is een stokpaardje van zijn partij, dus een stok om mee te slaan is gauw gevonden. Maar het slaan zelf zit er niet in, net als bij een vlieg op de taart.
Soms moet je dingen gedogen.
Pechtold is wellicht de beste politicus van het land en zijn partij telt opvallend veel sympathieke, weldenkende types zoals hijzelf. En die arme Els Borst zaliger. Sterker, ik ben daarom een blauwe maandag van die partij zelfs lid geweest. Zeker, ik wist wel dat de partij een paar malle ideeën had, zoals het referendum en de gekozen burgemeester, maar ik dacht: ‘Dat komt er toch nooit van’. En kijk nu eens: nu zitten we ermee, met het referendum dan. Wel genieten wij in Amsterdam van onze TipTop-Niet-Gekozen-Burgemeester, de meest recente in een hele reeks van levende argumenten voor de stelling dat je er met direct gekozen burgervaders alleen op achteruit kan gaan.
Misschien dat ze bij D’66 ooit op die ideeën kwamen omdat ze dachten dat de wereld uitsluitend bevolkt wordt door sympathieke en weldenkende types zoals zij. Foutje. Een te groot foutje om ze er niet op te willen afrekenen. Maar het kan niet. We hebben Pechtold nodig als rots in de branding, te midden van onsympathieke en niet-weldenkende types waarvan er zoveel blijken te zijn.
Zie ook:
P.S.
Als de Amsterdamse burgemeester zijn stad leefbaar wil houden, dan moet bij Airbnb juist meer aan banden leggen. Anders stem ik niet meer op hem. Oh nee, kan niet…