Het tekende zich al een tijdje af. Steeds vaker kon je in Italië in het gemiddelde restaurant al van verre zien waar de buitenlanders zaten zonder hoofden-analyse. Daar waar er wijn op tafel staat, daar zitten ze. Op de tafels waaraan Italianen zitten ‘prijken’ steeds vaker cola en bier. Of Fanta. Wijn nog maar zelden. En, zo ja, dan is het meestal één klein karafje op een lange tafel, voor die één of twee ouderwetse types die er nog aan doen, aan wijn drinken.
Zeker, die trend is niet nieuw, maar het gaat wel steeds harder. De waardin van een Toscaans restaurant waar wij wel eens komen bekende laatst zelfs dat wij de enigen zijn die er nog een fles wijn bestellen. De enigen!
Dat kwam toch wel aan als een harde mijlpaal. Schokkend, vooral voor de Italiaanse wijnproducenten, die inmiddels vaak meer wijn in het buitenland verkopen dan in Italië zelf.
Het is een fascinerend verschijnsel. In landen zonder wijntraditie wordt steeds meer wijn gedronken, in landen waar bijna iedereen met wijn is opgevoed steeds minder. Daarbij vraag je je af: ‘Is de smaak van de Italianen nu veranderd, of hebben de meesten nooit smaak gehad? Dronken ze wijn vooral uit noodzaak, omdat het lange tijd de enige hygiënische drank was die je krijgen kon? Een drank, bovendien, die veel mensen nu eenmaal hadden via het eigen wijngaardje of dat van de familie. En hield wijn het verder alleen nog een tijdje vol omdat de noodzaak was overgegaan in gewoonte? Een gewoonte, vaak, van het drinken van doe-het-zelf-misluksels of ander bocht dat voor ‘vino‘ door moest gaan.
De stelling dat in Italië de verminderde populariteit van wijn aan de crisis ligt, gaat er bij mij in elk geval niet in. Ook niet in het restaurant. De prijs van een karafje open wijn kan er het probleem niet zijn.
Ondertussen proberen nogal wat wijnproducenten de trend te volgen door ‘hoerenwijn’ te maken, die qua zoetheid op (onfrisse) frisdrank gaat lijken.
In mijn eigen leven gaat vrijwel geen dag voorbij zonder bier. En het beste pils dat ik ooit dronk was bij een brouwerijtje in Noord-Italië.
La Gastaldia
Maar bij het eten, althans Italiaans eten, past bier ab-so-luut niet. Van welke soort dan ook.
Italiaans eten vraagt om wijn. Een idealer huwelijk bestaat er niet. En toch, in steeds meer Italiaanse restaurants kan je horen: ‘Mag ik de bierkaart?’
Mag ik dan, op mijn beurt, ‘ff zuchte’?
Binnenlandse wijnconsumptie in Italië
Periode 2008-2014: -19%