Het blijft even mooi, hoe vaak je het ook ziet.
Hoewel, de laatste tijd hebben dat soort dingen last van bijgedachten. Het wordt te druk. Daardoor kan het opstijgen van een vliegtuig er nóg mooier uit gaan zien, zo lang je de gedachte verdringt dat er voor elk opstijgend toestel weer één gaat landen. Daarvan hoor je de Amsterdamse grachten zuchten.
De luchtvaart is uit de hand gelopen. Zie het Europese vliegverkeer op één moment op een gewone zaterdagmorgen:
De oplossing is simpel: een belasting op kerosine die recht doet aan de vervuiling door het vliegverkeer, net zoals dat geldt bij de brandstoffen voor het wegverkeer. Wellicht als gevolg van een machtige lobby is vliegen onzindelijk goedkoop. Vliegen was ooit duur en dat hoort het weer te worden. Daarmee is niet alleen het milieu geholpen, maar ook de drukte, die je tegenwoordig zelfs weerspiegeld ziet in de etalage van een Hollandse fietsenzaak.
De enorme drukte in het luchtruim doet je je beseffen hoe verbluffend vaak dat goed gaat, zonder ongelukken. Zelden gaat het mis, heel soms expres. Een eerdere blogpost op deze site ging over vliegveiligheid. Daarin liet een expert zijn licht schijnen op de ramp met een toestel van Germanwings in 2015. Hij twijfelt aan de conclusie dat zelfmoord van die ramp de oorzaak was. Sterker, hij gelooft er niets van.
De Germanwings-zaak is om meerdere redenen fascinerend. Zo wil de niet (direct) betrokken luchtvaartpassagier graag weten hoe kwetsbaar hij is als een vlieger besluit zijn eigen einde te combineren met dat van iedereen aan boord.
Wél direct betrokkenen, met name de nabestaanden, blijken zielsgraag de exacte toedracht te willen weten, zelfs als je als buitenstaander zou denken dat juist niet (precies) weten heilzamer is. Maar nee. Net zoals bij de zaken van MH17 en de moord op Nicky Verstappen blijkt de drang te willen weten, al is die wetenschap nog zo pijnlijk, sterker dan ‘Wat niet weet, wat niet deert’.
En als men eenmaal denkt de waarheid te weten, dan kan degene die daar nog aan durft te tornen op agressie rekenen. Dat ondervond ook de vader van de co-piloot van Germanwings, die twee jaar na de ramp de zelfmoord van zijn zoon in twijfel trok. Hij ontketende daarmee de woede van nabestaanden, die twijfel aan de toedracht ervoeren als een gebrek aan piëteit.
Ook zelf denk ik dat zelfmoord de oorzaak was. Maar daarnaast weet ik dat zelfs de bekentenis van een verdachte geen bewijs is voor zijn schuld. Zie alleen al het hartverscheurende verhaal van Gerry. Tunnelvisie is een verraderlijk fenomeen. Er zijn tal van manieren om in zo’n tunnel terecht te komen. Via een vooroordeel bijvoorbeeld, of door de druk die onderzoekers ondergaan om met een schuldige te komen. Los daarvan bestaan er onterechte veroordelingen op grond van oneigenlijke belangen, financiële of anderszins.
Eigenlijk zou het onderdeel van de algemene opvoeding moeten zijn althans één van een tweetal formidabele films te gaan zien: het fonkelnieuwe ‘Den Skyldige’ of het aloude ‘Twelve Angry Men’.
*
Na de verrassende mening van de veiligheidsexpert in de Germanwings-zaak consulteerde ik twee voormalige gezagvoerders van grote passagiersvliegtuigen. Zij stelden hun visies op schrift, waarop de expert weer reageerde. Het resultaat valt te lezen in:
DE GERMANWINGS-RAMP
Zelfmoord, of niet?
TERZIJDE
Germanwings is een dochtermaatschappij van Lufthansa en opereert inmiddels voor ‘zuster-dochter’ Eurowings.
Ook het eminente tijdschrift The Economist maakt gehakt van het NL-plan de dividendbelasting af te schaffen. Geen enkel groot bedrijf zou uit Nederland vertrekken als die belasting in stand bleef, terwijl het gat dat bij afschaffing ontstaat deels door ‘de kleine man’ moet worden gedicht (o.m. door de infame verhoging van het lage BTW-tarief).
Als de ‘stint’ ooit in verbeterde versie weer op de weg komt, dan graag ook met verbeterde kleuren.